Supermol – Molrittenkampioen 2003
Zaterdag 25 oktober j.l. was het de inmiddels als traditie geworden snertrit, wat dan ook betekent dat het wegseizoen wordt gesloten en na het nuttigen van de snert (Dani Pellikaan bedankt) de molrittenkampioen en supermol worden bekend gemaakt en gehuldigd.Na een rit over 45 Km, onder aanvoering van voorzitter Ad Stam en wegkapitein Jan Gelderblom, was het dus na de snert tijd voor de klassementen.
Jan Gelderblom had als vanouds weer een leuke totaal herinnering op de kop getikt waarop het totaal KM’s van de molritten stond vermeld. Wim van de Merwe had weer een oorkonde gemaakt, waarop het totaal aantal ritten en KM’s van de supermol waren vermeld. Ook dit jaar waren er, mede dank zij het mooie weer het hele jaar door veel deelnemers bij de diverse mol- en buitenritten.
Voor het molritten klassement waren er dit jaar 23 ritten met een totaal van 2.495 KM. In dit vijfde Supermol seizoen mogen twee winnaars gaan huldigen als Molrittenkampioen. Het leuke daarbij is dat de eerste kampioen nu weer als (gedeelde) winnaar kon worden gehuldigd.
Wim Bakker en Teus Visser zijn de absolute toppers van onze molritten. Zij hebben beide de volle 100 % gereden.
Heren proficiat.
Natuurlijk was er ook nog een supermol te huldigen en dit seizoen was de winnaar zelf verrast. Zijn opmerking, ik wist wel dat ik hoog stond, maar winnaar dat had ik niet verwacht.Om hem deze ochtend naar de club te krijgen was een probleem. Namelijk een week eerder bij de koffierit, die hij samen met zijn maatje Wout Borman had voorgereden was voor hem een klein debacle en na afloop zei hij dan ook dat hij er volgende week niet zou zijn en lekker aan het schaatsseizoen ging beginnen. Het verzoek om toch aanwezig te zijn, omdat hij in de top van het klassement was geëindigd kon hem niet overreden. Dan via Wout de melding gemaakt dat hij de Supermol was, heeft Wout (hoe weten we niet) geregeld dat er toch maar werd gefietst.
Voor het Supermol klassement stonden er dit seizoen 30 ritten (23 mol- plus 7 buitenritten)op de kalender met een totaal van 3.495 KM. De absolute winnaar met 26 ritten en een KM-totaal van 2.940 KM en dus Supermol 2003 is Ad Schleicher.
Ad proficiat.
28e Huchiestocht 2003
Voorwoord.
Tja, het is soms makkelijk en soms is het moeilijk om iets te schrijven. Dat gaat voor het schrijven van het volgende verhaal helemaal op. Ik kom er namelijk achter dat dit alweer mijn vierde verhaaltje wordt over de Huchiestocht. Het is makkelijk omdat stukken eenvoudig weg kopieerbaar zijn en het is moeilijk want het moet de lezer wel weer boeien. Het is nu een mengsel van beide geworden.
“De laatste zware toertocht voor de geoefende toerfietser over de heuvels van de Utrechtse Heuvelrug en de Posbank” (Een hucht is een molshoop, soms een heuvel) Ja Mollers met deze zinsneden wordt er voor deze tocht al vele jaren geadverteerd in het TEP. Hij behoort zeker tot “de laatste” en één van de mooiste tochten over de Veluwe. De “zwaarte” wordt door de toerfietser zelf bepaald. Afstanden zijn er in alle variaties en de hoogte van de gemiddelde snelheid doet de rest. Natuurlijk zijn er wat “training fietskilometers” nodig al is het alleen maar voor het zitvlak. “Heuvels” zitten er in zeker als je naar de langste afstand kijkt, (200km) pak je ze voor zover ik het weet allemaal van naam en de Posbank is in deze tijd van het jaar op zijn allermooist. De heidevelden staan volop in bloei. De Langejuffer welke eindigend in de Tafelberg met 103mtr, Zijperberg met 107mtr en de Emma Pyramide met 78mtr behoren tot het hoofdgerecht van deze tocht. Het voorgerecht bestaat uit de Amerongseberg met 60mtr. Een tussendoortje is de Italiaanseweg met 51mtr en de Boersberg. Het toetje is de Grebbeberg en een omloop bij Rhenen gevolgd door de Defensieweg met 50mtr. De accommodatie is een voetbalkantine van een doorsnee niveau. De douche en kleedruimte waren vrij nieuw en netjes schoon. Andere jaar was het een smeerboel weet ik mij nog goed te herinneren. Het was wel stukstiller met/tijdens inschrijven dan voorgaande jaren en dit terwijl de weersverwachtingen voor deze dag zeergoed waren en ook zijn geweest. Ook de Mol was er met niet zoveel mensen als vorig jaar.
Het weer.
De weersverwachtingen voor deze dag waren als zeergoed te bestempelen. Zwakke wind uit westelijk tot zuidwestelijke richting 2 tot 3 beaufort. Temperatuur rond de 8gr vroeg in de morgen oplopend tot 18gr overdag. Vanaf de verzamel plaats, de Drechtsteden IJshal, was het onbewolkt. Onderweg in de auto zag je over de landerijen een deken van mist hangen. Prachtig gezicht eigelijk wel. Eigenlijk zoals de weergoden/profeten het hadden voorspeld. De eerste uurtjes was het bestwel fris zelfs een koude tenen gevoel melde zich aan. Maar na de rust in de Goudreinet was het heerlijk.
De Tocht.
De Huchiestocht is er zogezegd in verschillende afstanden zoals een 200km en 160km uitvoering.De 160km komt niet over de Loenermarkt en pakt daardoor de Lange Juffer gevolgd door de Tafelberg en een stuk Posbank niet mee. Tevens wordt de Zijperberg maar gedeeltelijk via de achterzijde beklommen. Een paar jaar geleden hebben wij van de Mol de 200km vaarwel gezegd. Het blijkt dat wij als gemiddelde Moller (ik denk gemiddeld ouder wordend)dit te veel vinden. De 160km tocht zoals deze is uitgezet door de club in Veenendaal leidt toch tot enige teleurstellingen. We zijn zodoende tot een bepaald compromis gekomen. Dit komt er kort op neer dat we de 200km route nemen hiervan het eerste stuk (lusje) naar Amerongen knippen wij er uit, dat is pakweg 30km. (het voorgerecht) We beklimmen deze wel vaker als wij vanaf Driebergen met een toertocht vertrekken. Zodoende zien wij hem toch wel keer. Het lusje tussen Wageningen en Rhenen knippen wij er ook af, dat is pakweg 10km. (het gestamp door de polder) De tocht komt op deze wijze nu uit op een slordige 160km. Het eerste gedeelte van de tocht gaat nu via Ederveen (open en vlak) naar Wekerom(bossen) vlak voor Wekerom pikken wij de originele route alweer op en gaan dan door naar de Harskamp. Vanaf Harskamp naar Kootwijk gaat het dwars door de bossen over een vrij smal fietspad. Verder loopt de rit nu naar Assel en Hoog Buurloo dit staan garant voor prachtige stukken bosgebied. Bij Hoog Buurloo begint dan in feite het terrein te accentueren en gaat het via Hoenderloo, met de Miggelenberg, naar de rustplaats bij Beekbergen. (De Goudreinet) Dit gedeelte werd zonder problemen en met een perfect volgend volgauto afgelegd. Prima mannen de instructies werden perfect opgevolgd. De koffie met appelgebak smaakte weer voortreffelijk. Na de rust komt zo gezegd het hoofdgerecht. De route gaat nu over de Loenermarkt waar de volgauto even niet mee kan. Tja, dat zul je altijd zien prompt wordt er lek gereden deze keer was ik het zelf een gat in het wegdek was deze keer de boosdoener. Goed de band er even afgooien zonder wippers ondertussen had Jan G. al even een reserve bandje uit mijn tasje gehaald en stond Dirk S. al met zijn superpomp klaar. Binnen de twee minuten konden wij onze weg alweer vervolgen. Een korte inhaal race naar de groep waarin er perfect werd samen gewerkt(lees molentje gedraaid) bracht ons weer terug. Deze aansluiting was vlak voor de aanloop van de Lange Juffer. Hier pakte Rinus D. welke een afloper had een wiel van de wagen dit was voor de volgauto de eerste en tevens laatste actie opdat gebied. Bij het beklimmen van de Lange Juffer valt de groep langzaam uit elkaar dit is in de loop der jaren een geaccepteerd gebeuren sterker nog iedereen heeft daar vrede mee. De afspraken zijn hier voor iedereen duidelijk en worden ook opgevolgd. Ga lekker in eigen tempo en we zien elkaar op de Emmapyramide. Persoonlijk geniet ik in volle teugen van dit gedeelte van de tocht. De langzame klim van de Lange Juffer eindigend op de prachtige met heide begroeide Posbank. De steile korte afdaling van de Posbank. De beklimming van de Zijperberg waarvan je tweekeer denkt boven te zijn en dan komt er nog een stukje. Dan de mooie lange afdaling naar de voet van de Emmapyramide welke de korte maar steile sluitstuk is van dit traject. Hier staat iedereen onder het genot van een gratis uitgedeelde versnapering op de laatste te wachten. Ik heb hier trouwens moeite moeten doen om ze weer op de fiets te krijgen en dat is wel eens anders geweest. Een vlak maar mooi stuk door bosrijk gebied bracht ons bij de laatste stop voor van vandaag “Pinoccio” Hier zijn wij de volgauto ook even kwijt maar dit gedeelte wordt probleemloos afgelegd. Het laatste stuk gaat dan naar Oosterbeek/Heveadorp met daarin de beklimming van de Italiaanseweg en afdaling van de Holleweg gevolgd door de beklimming van de Boersberg. Vlak voor Wageningen, zeg maar aan de voet van de Wageningseberg, gaan we linksaf en gaan wij via de Grebbedijk naar Rhenen en laat zodoende de slinger door de polder letterlijk rechts liggen. Ook op dit stukje kan de volgauto even niet volgen en prompt rijdt hier Rinus D. lek. Ook hier dus weer zelf aan de slag. Deze keer duurt het iets langer maar dat mag de pret niet drukken. Vlak voor Rhenen meldt de Grebbeberg zich aan. Het Paardeveld/Koerheuvel is deze keer niet in de route opgenomen je rijdt als het ware achter Rhenen om richting trimbaan (Bergweg en Autoweg) en tot slot de Defensieweg uitrijden en vervolgens rechtsaf naar Veenendaal. Opdat moment halen wij de groep weer in. Om 14.55 uur zijn wij dan terug in Veenendaal met 158km op de teller met een gemiddelde van 26.4 en dan heb je het gevoel weer van “zo het seizoen zit er weer op”.
Wetenswaardigheden.
Er zijn 25 Mollers (23 man en 2 dames)en excl. 2 chauffeurs naar Veenendaal afgereisd.
Tweemaal is er lek gereden op een moment dat volgwagen er niet bij was.
Eenkeer daarvan was TDG hemzelf.
Deze keer was er geen Rob v Rutten in het peloton aanwezig.
De chauffeur en bijrijder volgend perfect hun instructies op.
Het is bij de Mollers langzamerhand geen raadsel meer hoe de 160 km route nu gereden wordt.
Yuri was er dit jaar niet bij. Komt dat nou door tweekeer meedoen en dan niet fietsend de eind streep halend.
De voorzitter was er niet bij, hij zou samen met Andre zijn schoonzoon Molrit 11 gaan voorrijden?
Maar Ad, Andre weet van niks en rijdt gezellig de Huchiestocht mee.
Met vriendelijke groet,
TDGerrit
Airborne Fietstoertocht 31-8-2003
Inleiding.
Het is eigenlijk een tweede keus deze tocht. Deze opmerking vraagt vanzelfsprekend om enige toelichting. Jan Gelderblom maakt aan het einde van het fietsseizoen de agenda en/of programma voor het daarop volgend jaar. Jan had voor 31-Augustus-2003 de Pukkeltocht van Bemmel op de touragenda gezet.
Maar bij het verschijnen van een kopie concept van het NTFU jaar programma 2003 stond deze ineens op de 24ste Augustus. Dat kon dus niet doorgaan omdat wij dan onze Molentocht van DTC de Mol wilde gaan organiseren. Jan kwam toen maar met deze tocht opdraven als alternatief. De tocht heeft zijn naam te danken om de slag om Arnhem in 1944. De vele monumenten ter nagedachtenis aan deze verloren slag om Arnhem, welke over de regio verspreid staan, dit is tevens de basis van de verschillende fietsroutes en/of afstanden. De kortste is 25km en de langste 140km waarbij er een tiental monumenten aan je voorbij gaat. Wanneer de routes op papier gaat door lezen zie dat er nog wel wat heen en weer wordt gereden. Het verste punt wat bij de start plaats verwijderd is bedraagt niet meer dan 28km je zit dan in Hoenderloo. Halverwege de 140km tocht zit je vervolgens een paar honderd meter bij de finish vandaan. Hierna slinger je wat rond en maak je tot besluit een slot ronde van pakweg 30km. De organisatie van de Airborne tocht, WV Reto uit Arnhem heeft de afgelopen jaren regelmatig tussen de 1500 en 2000 deelnemers gehad. Dit jaar kwamen zij niet boven de 200 inschrijvingen. Maar hier zal zeker het weer de boosdoener van zijn geweest.
Het weer.
De weersverwachtingen voor deze dag waren als matig tot slecht te bestempelen. Matige wind uit west tot noordelijke richting 3 tot 4 beaufort. Temperatuur rond de 16 gr bewolkte hemel met kans op een lokaal buitje met mogelijk een onweersklap. Vanaf de verzamel plaats, de Drechtsteden IJshal, was het droog en bewolkt. Eigenlijk zoals de weergoden/profeten het hadden voorspeld. Bij Doorwerth aangekomen vielen er een paar regenspatjes. Het was daar opdat moment ook een stukje grijzer dan dat we onderweg naar Doorwerth toe hadden gezien. Deze lichte regen heeft ons echter niet lang parten gespeelt want na het vertrek was het droog. De eerste 70km zegmaar tot de eerste stop is er geen druppel gevallen. Tijdens de rust echter brak er een plonsbui los. Na de rust was het regenen weer gestopt. Kort hierna brak er echter weer een behoorlijke bui los hierbij hebben wij een tien minuutjes onder de bomen staan te schuilen. In de laatste 15km, we zaten toen op een onbeschutte dijk, hebben we even een regenbuitje over ons heen gehad en dat was jammer want hierdoor werd onze kleding inclusief de fiets toch nog redelijk vies.
De Tocht.
We vertrokken vanaf de IJshal met 6 Mollers excl. de twee chauffeurs Joop Wit en Jaap Nispeling maar al rijdend richting Doorwerth kwamen daar nog een drietal bij. Uiteindelijk zijn wij onder aanvoering van Cock S. en Adrie V. met 12 mollers om 08.15 uur aan de tocht begonnen. Gezegd moet worden dat toen wij vertrokken er nog een groepje van 4 Mollers onderleiding van Johan Osseweijer kwamen inschrijven. Het uitpijlen van deze tocht gebeurt door middel van wit gekleurde borden met een geelachtige pijl. Ze waren van een behoorlijk formaat dus goed te zien. Helaas miste (ik denk ontvreemd) wij na 2km al een richtingsbordje. We waren echter alweer snel terug op de route. De route loopt via Heelsum en Renkum naar Wolfheze. Vanaf hier gaat de tocht door prachtig natuurgebied richting Otterloo. Het stuk tussen Otterloo en Hoederloo waar het dan naar toe gaat is bosrijk maar wel wat saai omdat het een lang recht fietspad naast een tweebaans autoweg is. Hier rijdt Jan Gelderblom lek, dit is de eerste en tevens de laatste lekke band voor deze dag. Dwars door Hoenderloo heen gaat het dan weer via Deelen terug naar Arnhem. In feite rij je rond het Nationale Park de Hoge Veluwe. De rust is dan bij het clubhuis van WV Reto aan de rand van Arnhem. Tot opdat moment hadden wij nog geen druppel regen gehad. Tijdens de koffie brak er een flinke bui los. Opdat moment begin ik al een vermoeden te gaan krijgen in hoe de tocht verder zal gaan verlopen. Niet dat ik nat zal worden wat ik ben niet van suikergoed dus smelten doe ik niet. Nee, ik weet dat we nu een tijdlang in Oosterbeek en Doorwerht gaan zigzaggen, vermoedelijk in de regen met de gedachten bij alle aanwezig dat de auto vlakbij staat. Maar na de rust is het bijna droog en begint het zigzaggen door Oosterbeek en Doorwerth. Maar op 80 km een 15 minuten na vertrek breekt er werkelijk een flinke regenbui los. Er word vervolgens even geschuild onder een paar dikke bomen. Hier begint er een te mopperen en zegt, ik hou het voor gezien de auto staat aan het einde van deze straat, mompelt hij, en rijdt vervolgens van de groep weg. Met als gevolg dat nog drie mannen in zijn kielzog achter hem aan gaan. Er wordt nog wat geroepen van, hé watjes kom op, het is zoweer droog en we smelten niet. Maar het bleven liever watjes dan in een nat kloffie de tocht verder af te maken. Ja Franco Danese, zoon Mauro met zijn maatje Arie het zijn geen echte Hollanders en laten we over Cock maar helemaal zwijgen. Maar de zeven overgebleven echte Hollanders en een ras echte Italiaan trotseerde de regen en gingen nadat de ergste regen neergedaald was verder met de tocht. Zoals al even gememoreerd zigzagde we wat heen en weer waarbij er een paar kleine klimmetjes genomen moest worden. De tocht ging voor de laatste 40 km bij Arnhem de Rijnbrug over om via de Rijndijk naar de plaats Driel te gaan. Dit was tevens het zwaarste stuk van de tocht. De wind kwam hier sterk opzetten en schuin in de groep terecht. Tevens kwam een vreemdeling de groep versterken en het tempo ging mede doorhem al snel tot boven de 30km/uur. Even later gingen zij tot overmaat van ramp ook nog een molentje maken en werd het voor een paar al gouw te veel van het goede. Gelukkig bracht voor deze mensen de rustplaats in Driel uitkomst. Tijdens de rust werd er al regelmatig benauwd naar de hemel gekeken het zag er nogal grauw uit daar in het westen Na de rust ging de route nog een stuk schuin tegen de wind op richting westen via Heteren naar Randwijk. Wat voor de rust al bezig was zette zich al snel weer voort. Bij Randwijk lag het keerpunt en draaide we gelukkig zodanig dat de wind schuin achter kwam te zitten. De mannen voorop gooide er nog maar een extra schepje bovenop en dat deed voor Jan K, Jan G en Gerrit B de deur dicht. Franco kneep ook in de remmen en wij hebben, in een lichte neerslag van een buitje die toen begon, met zijn viertjes de tocht voortgezet. Bij de brug over de Rijn bij Renkum haalde we Cris O. en Adrie V. in deze hadden ook op het laatst in de remmen geknepen. Het was onder tussen weer droog geworden en hebben met zijn zessen de laatste kilometers vol gemaakt. Hierbij presteerde het dat de chauffeur van de volgauto een fietspad op ging wat net breed genoeg was voor een fiets. Ik heb maar niet meer omgekeken bij het tegenkomen van fietsers en voetgangers. Trouwens de chauffeurs hebben het zo nu en dan wel moeilijk gehad. Namens mij en de overige zeven dappere mannen nog hartelijk bedankt. Als ik deze tocht in het kort mag samen vatten zou ik zeggen. De eerste 100 km is prachtig de laatste 40 km is saai. Leuk om een keer gedaan te hebben maar voor mij geen derdekeer meer. De tocht is meer geschikt om met vrouw en eventueel kinderen langs de verschillende monumenten te fietsen daar even te stoppen en een stukje geschiedenis van de tweede wereld oorlog op te doen.
Wetenswaardigheden.
Er waren 16 Mollers excl. 2 chauffeurs bij de start aanwezig.
Er waren 8 Mollers excl. 2 chauffeurs die de volle 140 km gereden hebben.
Er zijn zeker 4 watjes Lid bij de Mol of ze zijn gemaakt van suikergoed.
Als je niet met zijn vieren alleen gaat rijden maar gelijk met de groep vertrek wordt je beduidend minder nat.
Er waren voor zover bekent 2 lekkenbanden waarvan en 1 zelf gerepareerd diende te worden.
En dit had weer niet nodig geweest als je met de groep meegaat.
Om 08.15 uur gestart en om 15.10 uur gefinisht met een gemiddelde van 27.8 km/uur.
2 regenbuitjes van + 15 minuten hebben we mogen ontmoeten.
Met vriendelijke groet,
TDGerrit
De (Hans Anders) Molentocht 2003
Inleiding.
De eerste voorbereidingen voor de Molentocht dateren eigelijk al vanaf september 2002. Dit lijkt vroeg en is misschien ook zo maar ik geef hier enige toelichting bij. In september zijn wij van het bestuur en Jan Gelderblom in het bijzonder al in discussie over het jaarprogramma van het daarop volgend jaar. De Hans Anders Molentocht is een vast terugkerend geheel zij het niet dat onze sponsor Hans Anders niet meer van de partij is en de deelnemers aantal van dat jaar (2002) zeggen en schrijven 17 personen waren.
Opdat laatste kan het antwoord simpel gegeven worden het weer was zeer slecht, regen - regen en nog eens regen. Maar het jaar daarvoor (2001) waren er zo’n 170 en het jaar daarvoor (2000) zelfs 220 deelnemers. De tocht zal mede daardoor weer op de tour agenda komen zij het niet dat de naam anders zal worden en Hans thuis zouden laten en in het vervolg “De Molentocht” zal gaan heten. Er zal ook weer een 80km en 40km versie komen. Vervolgens blijft het een hele tijd stil tot pakweg eind Mei begin Juni. Dan is het de hoogste tijd om de voorbereidingen weer op te pakken. De eerste zaken die geregeld dienen te worden zijn de rust plaatsen. Ad wil eerst bij Hans Anders gaan peilen in Gorinchem of deze nog mee wil werken aan en verzorgen van een gratis kopje koffie en andere versnaperingen. Gezien de vakantie piek bij Hans Anders waardoor weinig employees aanwezig zullen zijn kan hij geen positieve toezeggingen doen. Dus dat is geen goede optie. Een andere locatie zoals in Hoornaar met het daar het restaurant “Onder De Linde” lijkt mij persoonlijk een hele goed alternatief. Het bestuur is het met mij eens en dan is dat rond. Het volgende wat er gebeuren moet is de route omschrijving zodanig aan passen dat de kilometers weer op een 120Km uit kunnen komen. Door twee Molentocht route omschrijvingen van voorgaan de jaren op elkaar te leggen had ik dit in een avondje PC gerommel rond. Nu nog samen met Franco Danese eind Juli de tocht voorrijden om eventuele tekortkomingen recht te kunnen zetten en gelijktijdig met de betreffende uitbaters van gedachte wisselen over de dag zelf. Er bleek uiteindelijk een klein puntje in te zitten bij Groot-Ammers waar een stuk dijk open lag voor riolering herstel werkzaamheden.
De tocht.
De alinea titel is feitelijk onjuist als jullie nu denken dat ik een opsomming ga maken over het rijden van de tocht. Voor het bestuur en mijn persoontje wordt het een dag van niet fietsen. De tocht moet uitgezet worden, er is een inschrijftafel bemanning nodig en tevens moet op diverse rustplaatsen gestempeld worden. Tja, en voor Co wordt het ook een lange dag. Het uitzetten van de tocht doen we de laatste jaren met twee koppels. Ad en Wim zijn een vast koppel, Jan en mijn persoontje het tweede koppel waarbij ik en Jan de eerste 25km en de laatste 35Km voor onze rekening nemen. Het ophalen van de pijlen doet ieder koppel ook weer voor hetzelfde gedeelte. Het voorbereiden voor het uitpijlen begint de maandagmorgen voor de tocht al. Ik ga dan bij de maandagmorgen ploeg op bezoek, drink een bakje koffie met ze en ga daarna de pijlen alvast aftellen en gereed leggen in kratjes op zodanig wijze dat wij ze zaterdagmorgen in no-time in de wagens hebben liggen. We spreken om 06.30 uur af bij het clubhuis. Jan Gelderblom mijn koppelmaatje komt dan op zijn gewone stadsfiets met een paar goede zijtassen. De fiets gaat op de fietsdrager van de auto en gaan vervolgens uitpijlen. Bij Alblasserdam aangekomen gaat de fiets van de drager af en krijgt Jan een hamer, schilderstape en pijlen mee. Jan gaat dan het fietspad gedeelte achter Alblasserdam om met de fiets uitzetten en ik loop het fietspad uit naar de boezem om daar ook twee pijlen neer te zetten. Vervolgens rij ik met de auto naar het Zwartepaard bij de Lekdijk en begin daar alvast te pijlen tot Jan arriveert. Bij het ophalen doen wij dat ook zo. Zo nu begrijpen jullie waarom die fiets de hele dag op mijn auto aanwezig is. Als wij het eerste gedeelte van de tocht uitgezet hebben zegmaar een 25km en bij de “Zijde brug” belande zien wij dat Ad en Wim daar begonnen zijn. Nu kunnen wij, na even gepauzeerd te hebben waarbij onze in thermoskan meegenomen koffie benuttigt hadden, naar Nieuwpoort rijden om daar het tweede gedeelte van de 80km en tevens het laatste stuk van de 120km verder uit te gaan pijlen. Tijdens de auto rit naar Nieuwpoort het is dan ongeveer 9.00 uur slaat een miezeldruppeltje regen op de voorruit neer. Het is een aankondiging van wat later nog wat meer zou worden dan een miezeldruppeltje. Rond 10.15 uur. We waren aan de noordzijde van de Baanhoekbrug beland kwam een echt even met bakken naar beneden. Om 10.30 uur waren Jan en Ik gereed met uitzetten en terug bij het clubgebouw. Een ruim uurtje rust waarin bijgepraat kon worden met de daar aanwezige personen zoals Ad en Wim, Anton en Rob deze zaten achter de inschrijftafel, Co en Rob v.d Hoog als bar bezetting begon het weer langzaam op te knappen. Wij om 11.45 uur zijn wij weer begonnen met het ophalen van de uitgezette pijlen. Het weer klaarde steeds verder op en in de loop van de middag scheen de zon volop. Rond 15.45 uur was alles weer opgehaald en in de container geplaatst. Na een laatste gezamenlijke consumptie zijn wij om 16.00 uur zeer te vrede en in opperste stemming huiswaarts gegaan. O ja ik zou het bijna vergeten maar die bezem boven op de auto heeft ook zijn waarde. Mijn ervaring is al enkele jaren zo dat het een bepaalde indruk maakt bij andere automobilisten. Je krijgt hierdoor makkelijker voorrang men duw je niet op (geen bumper kleven) en men gaat ver van tevoren opzij bij smalle weggetjes met tegenliggers. Tja , en bij tegen komende fietsers in welke pluimage dan ook het is altijd hilariteit.
Wetenswaardigheden.
Er waren totaal 186 inschrijvingen waarvan + 55 Mol leden waarbij de 120km favoriet was.
Tussen 09.30 een 11.30 uur is er wat neerslag geweest.
Er hebben zich zover bekend geen ongelukken plaats gevonden.
Er hadden een paar deelnemers welke ook nog een flink tempo reden voor de 80km afstand ingeschreven en waren ver voor 09.00 uur vertrokken met als gevolg veel te vroeg in Nieuwpoort waardoor de uitbater nog gesloten was.
Het bestuur en Ad in het bijzonder was dik te vrede over het verloop van deze dag en zeker m.b.t organisatie en het deelnemers aantal.
Met vriendelijke groet,
TDGerrit.
1e Randstad Fiets Tour (RFT) 18-5-2003
Inleiding.
Het is even een tijdje stil geweest van mijn zijde, dat ik de pen (lees PC) ter hand heb genomen. Door drukke werkzaamheden enerzijds van mijn werkgever en anderzijds bij de Fietsclubs van de Mol en DuPont waardoor het er niet van kon komen. Maar het is beter laat dan nooit dus ga er maar even voorzitten.
Na 6 maanden van voorbereiden ben ik Woensdag 14-Mei als sluitstuk van alle voorbereidingen ons gedeelte van de RFT tocht gaan uitpijlen. Het ging hier om het stuk van Dordrecht naar Puttershoek. Het was die dag trouwens mooi zonnig weer. Voor Zondag 18-Mei de dag van de RFT waren de weersvoorspellingen niet optimaal te noemen een z/w wind van 4 tot 5 beaufort en een lokale regenbui dat was wat Piet Paulusma en collega’s te melden hadden. Dat was geen al te goed teken voor grootte deelnamen/opkomsten. Maar er waren toch 40 Mollers richting clubgebouw gekomen om gezamenlijk aan de RTF te beginnen. Er hebben zich ook nog 7 deelnemers individueel ingeschreven waarvan 3 op de 90km en 4 op de 60km.
De tocht.
Het eerste gedeelte van de tocht liep via Zuidendijk, Wieldrechtse zeedijk en Straatweg naar de Kiltunnel. Vervolgens ging het door s’Gravendeel en via de Molendijk naar Puttershoek waar de eerste Club De Hoekse Renners zich aanmelden. Volgens afspraak werd hier niet gestopt en de route (pijlen) gevolgd naar de Heinenoord tunnel. Dit was buiten de stevige wind schuin tegen tot nu toe een probleemloos stuk van de route. Vanaf de andere zijde Heinenoord tunnel via Barendrecht naar de Benelux tunnel werd het een ander verhaal. De volgauto kon met geen mogelijkheid meer volgen want onze weg ging continu over fietspaden waarbij voor de deelnemers veel draai en keer werk in zat. Via de GSM contact gezocht met de volgauto en deze aangeraden om aan de andere kant van de Benelux tunnel ons op te wachten. Het nemen van de Benelux tunnel was een ervaring apart. Een lange roltrap bracht ons beneden en een paar honderd meter verder bracht een tweede roltrap ons weer op straat niveau terug. Even deden de tijden van weleer terug komen hierbij denkend aan de Zwijndrecht - Zwijndrecht in begin periode. Na het passeren van de Benelux tunnel doemde de eerste misser van deze dag zich op. Ik belde de volgauto op om te kijken waar we hun weer zouden ontmoeten. Ik kreeg vervolgens van hen te horen dat de Benelux tunnel specifiek voor dit weekend afgesloten was voor alle motorvoertuigen en dat zij moesten keren en nu via de Maastunnel naar de andere zijde van de oever probeerde te komen. Hierdoor zagen wij de volgauto niet eerder meer dan een kwartier na aankomst in Wateringen waar wij de pauze gepland hadden. De route vanaf de Benelux tunnel naar Wateringen was redelijk te doen met de groep er waren beeldmooie stukjes bij. De pauze in Wateringen heeft wat langer geduurd dan gebruikelijk dit kwam door zo eerder geschreven probleem met de Benelux tunnel van de volgauto waardoor hij een kwartier later arriveerde. Gezien de problemen van het traject Barendrecht – Wateringen en de te verwachte route van het traject Wateringen -> Krimpen a/d Lek heb ik al snel na het vertrek met de chauffeurs van de volgauto Peter Troost en Bertus Ooiende de afspraak gemaakt om ons bij de pont van Kinderdijk maar op te wachten. Het gedeelte Wateringen – Krimpen a/d Lek kan kort samen gevat worden als een drama. Heelveel draai en keerwerk en route pijlen die slecht en op het laatste moment zichtbaar waren deden de remmen in de groep menigmaal piepen. Wat in dit gedeelte ook nog bleek dat was dat er twee routes over dezelfde weg liepen waardoor wij een keer linksaf gingen terwijl wij rechtdoor hadden moeten blijven gaan. Gelukkig was ik daarvan op de hoogte gebracht door de organisatie in Wateringen dat het onderweg ergens fout zou kunnen gaan. Dus toen wij met de groep in Zoetemeer belande wist ik dat we fout zaten. Maar als de nood het hoogst is? Komt er een Hoogenboom-je redding bieden. Geen gezoek meer naar pijlen en rechtaan en rechttoe naar de pont van Kinderdijk is het motto. Een op zich zelf mooie route langs de Rotte meren en via Zevenhuizen, Nieuwerkerk a/d Ijssel en Capelle a/d Ijssel gaat het over de Algera brug en via Krimpen /d Ijssel naar Krimpen a/d Lek. De tocht verloop nu verder qua route probleemloos wel gaat een straffe wind tegen behoorlijk veel conditioneel gezien van de tourrijders vragen. (en paar spatjes regen voor korte tijd) Het gevolg hiervan was dat wij een persoon op de pont naar Kinderdijk misten opdat moment toch even schrikken omdat het onze benjamin betrof. Youri had blijkbaar helemaal achter in de groep gezeten (laatste) en kon het op een zeker moment niet meer bijbenen en was zodoende langzaam verder terug gevallen wat door andere achterrijders niet was onderkend. Het traject Kinderdijk – DTC de Mol was uiteraard kinderspel bekent terrein en de wind schuin achter wat wil je nog meer. Met 10km extra op de teller (144km) en een uur later dan gepland (sorry Gerda Danese) waren we weer bij ons vertrekpunt aangekomen. Een tiental deelnemers vulde spontaan de enquête formulier in. Mijn dank hierbij nog daarvoor. De uitkomst hiervan was eensluidend. Te veel draai en keerwerk en stedelijk gebied was het motto zelfs kreten van eens en nooit meer. Maar dat zullen we nog wel eens zien! Enige tijd na aankomst ging de telefoon in het clubgebouw met de verlossende melding aan de andere zijde van de lijn dat Youri heelhuids thuis was gekomen. Meneer was maar even via de van Brienenoord brug naar huis gefietst. Hij dacht dat het korter en makkelijker was. Nou ja 10km meer als wij hadden verreden. En Youri weet nu ook dat hij dat niet meer moet doen. (achteraan hangen hè Youri)
Evaluatie.
Ruim veertien dagen later op 4 Juni heeft er een evaluatie vergadering plaats gevonden in Wateringen. Hierbij zijn de enquête formulieren welke mede door een aantal van jullie zijn ingevuld ter sprake gekomen. Hierbij even in steno de notulen en ervaringen. Er waren 590 deelnemers totaal hierbij heeft het te verwachte weersbeeld voor die dag van onze weermannen zeker parten gespeeld. De organisatie heeft mede hierdoor 1000 T-shirts over. Algemene min punten.
1e Route en het uitpijlen van het gedeelte Wateringen – Krimpen a/d Lek. 2e Twee routes over dezelfde weg. 3e Relatief veel stukjes route door woonwijken. 4e Promotie in regionale bladen te weinig. 5e Communicatie in het algemeen schiet wat te kort. 6e T-shirts verkoop niet volgens afspraak. Nieuwe afspraken welke zijn vastgelegd. 1e Route vooral wat betreft het gedeelte Barrhopoort - Benelux tunnel en Wateringen – Krimpen a/d Lek zullen worden verbeterd. Omdat te kunnen bereiken zal de afstand verlengt worden naar 140km. 2e Het te gebruiken krijt en de uniformiteit van de pijlen en manier van uitzetten zal aangewerkt worden. 3e Er zal een draaiboek gemaakt worden. 4e Er zullen verder diverse routes tussen de 30km en 100km komen. Hierna wordt afgesproken dat wij het volgend jaar op een na (TC Glazenstad) er nog een keer voorgaan. Tot slot ter zijne tijd kom ik daar nog op terug hoe wij dit als DTC de Mol verder zullen gaan invullen.
Met vriendelijke groet,
TDGerrit.
Ronde van Vlaanderen 5-4-2003
Ronde van Vlaanderen, 5 april 2003 – 145 km
Nog voor aanvang van het wegseizoen ontstond het idee om, als onderdeel van de voorbereiding op de Marmotte, deel te nemen aan de toerversie van de Ronde van Vlaanderen.In overleg met de eerste gegadigden werd gekozen om niet de volle afstand te rijden maar “slechts” de 145 kilometer versie. Deze 145 kilometer bevat wel de laatste 120 kilometer van de “echte” Ronde die op de zondag nadien verreden ging worden. Na aankondigingen in het clubblad en uitnodigingen via e-mail kwamen we op een deelnemersveld van 27 Flandriens die, hoe dichter de 5e april naderde, enthousiaster werden.
De nodige kilometers waren vooraf al gemaakt, de startbewijzen waren al geregeld, de volgwagen en eenieders materiaal tiptop in orde! Niets belette ons dus om er een geslaagde dag van te gaan maken. Ruim op tijd (06:00 u) was iedereen dan ook aanwezig bij de ijshal om gezamenlijk af te reizen naar Ninove. In ons enthousiasme hadden we de routeplanners de nodige routes laten berekenen en de printers onnodig voor papier gekapte bomen laten verslinden, om vooral de weg maar niet kwijt te raken. Wat bleek echter: Anton kon de route naar Ninove wel dromen.
In Ninove duurde het even voordat iedereen omgekleed en mentaal voorbereid was om bij de parkeerplaatsen vandaan richting de start in het PTI te fietsen. Tijdens het parkeren en tijdens het fietsen naar de start bleek al hoe grootschalig deze Toerronde, één dag voor de wereldbekerwedstrijd, opgezet is. Hier zouden we later op de dag nog wat hinder van ondervinden want de grote drukte zorgde af en toe toch wel voor enige ongemakken. Wellicht is het voor de organisatie, die verder wel goed geregeld was, een idee om een deelnemerslimiet in te stellen en/of de Mtb tocht op een andere datum te organiseren. Om 8:50 uur vertrokken we dan voor “onze” Ronde. Na al het mooie weer wat we dit voorjaar al gehad hebben dacht je van “het zal wel een keer ophouden” maar we troffen toch weer geweldig weer. Het enige minpuntje was de wind die af en toe toch wel lelijk opstak.
Na 30 kilometers opwarmen kwam daar, voor diegene die de route nog nooit gefietst hadden, toch wel enigszins onverwachts de eerste helling: De Molenberg met 17% gelijk een pittige, niet al te lang, maar door de eerder genoemde drukte moesten de meeste van ons helaas lopend naar boven. Gelukkig ging het op de hellingen die volgden toch wel wat beter omdat het veld al wat meer uit elkaar getrokken was. Nog voor de eerste controle, die wij vanwege de wachttijden niet aandeden, volgde nog de Wolvenberg met een maximale stijging van 19%. Daar we besloten hadden om één stop te nemen ergens halverwege de route stopten we tussen de Paterberg (max. 20%) en de Koppenberg, maar eerst moesten daarvoor nog de Kluisberg met een max van 15% en de Knokteberg met 13% bedwongen worden. Tussen en op de hellingen moesten de nodige Kasseienstroken bereden worden. Hoeveel fietspompjes en bidons er hier op het wegdek lagen is niet bekend, maar als we alles in de volgwagen verzameld hadden was er genoeg voor de eerstkomende jaren om het presentje, wat we voorheen van Hans kregen tijdens de Tep uitreiking, weer nieuw leven in te blazen.
Tijdens de welverdiende stop kwamen we tot de conclusie dat we wel de helft van de kilometers erop hadden zitten maar dat het hoogtepunt met de hellingen nog moest komen, te beginnen met de Koppenberg 22%. Dit weerhield de Belgische tourfietsers er uiteraard niet van om tijdens hun (plas)pauze en pintke te nemen. Maar alléz ’t was nog nie gedoan he! Op de Koppenberg, waar Anton en Jannie met de volgwagen netjes omheen reden, werden we verrast door een sleurhut die meende, tussen de fietsers door, over de kasseien de 22% te kunnen bedwingen. De meeste van ons zagen de bui al hangen en wachten wijselijk aan de voet om af te wachten wat er ging gebeuren. En ja hoor ! Halverwege moest de sleurhut de beklimming staken, met zo rook het, versleten koppelingsplaten van de wagen. Nu durfden we de beklimming wel aan, en sloten aan bij een aantal die wel de gok aandurfden. Helaas werd de groep hier redelijk uit elkaar geslagen.
Martin waren we trouwens al in een eerder stadium kwijt. Martin was na een plaspauze de hele groep voorbij gefietst en heeft ons niet meer gezien. Tja, waarschijnlijk geen bril van Hans meer nadat hij verhuist is naar Eindhoven en zich aangesloten heeft bij TC Woensel.
Na de Koppenberg volgde respectievelijk de Steenbeekdries 6,7%, de Taaienberg 18%, Ladeuze 12,5%, en de Boigneberg 15% alvorens we bij de tweede controle aankwamen. Op dit punt gingen Wim en Johan rechtdoor omdat zij vonden dat ze nog wat extra hoogtemeters moesten maken. Arjan, al worstelend met zijn onwillige ketting, verdiende bij de ravitaillering de titel “Superknecht” door voor de liefhebbers vers fruit te gaan halen. We waren ook het punt gekomen dat sommige onder ons het moeilijk begonnen te krijgen. Na dit korte, staande, intermezzo konden we onze weg vervolgen voor de finale van onze Ronde van Vlaanderen. Onderaan de Leberg 16% werd door Rob en de volgwagen maar even gewacht op iedereen die nog achter de groep zat. Toen ook Johan en Wim weer voorbijkwamen werd de tocht voortgezet over de Berendries 14% en de Tenbosse 14%, om aan te komen aan de voet van de Muur-Kapelmuur 20%. Voor velen van ons was dit het hoogtepunt van de Ronde.
Door het publiek wat zich hier verzamelt heeft is dit toch wel iets speciaals, de meeste dachten er daarom ook niet aan om tijdens deze klim voet aan de grond te zetten. Jammer dat Boogerd daags na onze rit niet in staat was om mee te springen op de muur met van Petegem en Vdb, wellicht als hij de sterke verhalen van de toerders bij kapelletje op zaterdag gehoord had dat hij de sleutel had gehad tot meer succes… Boven bij het kapelletje bleek de groep weer redelijk compleet te zijn, en hoewel het nog 16 kilometer naar Ninove is was wel duidelijk dat iedereen de finish ging halen. Klasse van iedereen die het moeilijk had, want door de wind was het toch redelijk zwaar geworden. Als toetje volgde 4 kilometer na de Muur nog even de Bosberg 11% maar niets kon ons meer stoppen. Op het laatste stuk nog even gang maken tegen de wind in richting Ninove en tussen de tribunes door over de aankomstlijn van de wereldbekerwedstrijd die zondags gereden ging worden. Vanaf de finish even terugfietsen naar het PTI alwaar de kaderplaatjes ingeleverd konden worden. Bij inlevering van het kaderplaatje kon je kiezen uit een bus Isostar (Mosterd na de maaltijd?), een herinnering (daar hebben we dit stukje nu toch voor) of je borg van 5€ retour.
Na de planmakerij voor het avondeten fietsen we terug naar de parkeerplek van de auto’s, en ja hoor Henk presteerde het om na alle kasseienstroken in de winkelstraat van Ninove lek te rijden. ! De enige lekke band van de dag! Aangekomen bij de auto’s stond Martin ons met een verhongerde blik al op te wachten. Al zijn repen, drank en snack’s lagen in de volgwagen die hij dus heel de dag niet meer had gezien. Onderweg heeft hij zich dus maar te goed gedaan aan broodjes worst en dergelijke. Vreemd was dat we hem toch nog hebben moeten overhalen om mee te gaan eten…… Eerst nog maar even Anton bedankt voor zijn fantastische assistentie tijdens deze dag, en hem een presentje aangereikt. Anton kon het waarschijnlijk wel waarderen want op de terugweg wist hij ons wel zeer snel naar een chinees restaurant te loodsen met de toepasselijke naam: de Lange Muur.
Met Anton en Jannie en 9 Flandriens, die toevalligerwijs ook allemaal de Marmotte gaan fietsen, hebben we hier nog genoten van een heerlijke maaltijd voordat iedereen moe maar voldaan de terugreis aanving. Al met al een geslaagde dag denken wij, en daarom willen wij jullie ook bedanken voor de positieve instelling die jullie op deze dag hadden om er wat moois van te maken !
Rob de Zeeuw & Herman van der Wulp
Nog even voor de statistici.
Aantal deelnemers RvV: 27
Lekke banden RvV: 0 (niet meetellend voor de statistieken: 1)
Aantal kilometers RvV: 155 (inclusief parkeerkilometers)
Aantal hellingen RvV: 15
En na enig rekenwerk.
Gemiddeld stijgingspercentage van de Ronde van Vlaanderen: 0% dus wie vond er eigenlijk dat het zwaars was ?