Zwijndrecht NL - Zwijndrecht Be 4-6-2005.
Zwijndrecht (spieren) N – Zwijndrecht (voor spieren) B.
Hulde, lof en dank. Om precies 08.00 uur stonden opgesteld op de “oprijlaan” van voetbalvereniging Groote Lindt, Burgemeester Scholten van Zwijndrecht N, loco Burgemeester De Wulf van Zwijndrecht B, de heer Den Ouden voorzitter van de Stichting Internationale Contacten Zwijndrecht N, nog enkele andere bestuurders, televisiecamera ploeg, schrijvende en fotograferende pers, Rode Kruis, verbindingsdienst Rode Kruis, verzorgingskaravaan, motorpolitie en speciaal aangestelde en gemotoriseerde verkeersregelaars, een internationaal deelnemersveld en de “groene hesjes”.
De “groene hesjes” zijn beproefde molleden die zorgen dat het peloton, weer of geen weer, de juiste snelheid rijdt en dat de “lekke banden” en dit jaar zelfs wildplassers razendsnel worden teruggereden naar het alsmaar voortrijdende peloton. En dat hebben ze geweten. Zij hebben een fantastische prestatie geleverd. Klasse. Als u, als niet ingewijde, dit zou lezen is de vraag gerechtvaardigd, waar gaat het hier over? De profronde van Nederland soms – Olympia’s Toer of zoiets? Niets van dat alles. Het gaat hier gewoon om een toertocht georganiseerd door De Mol uit Dordrecht.
Het startschot kon vallen. U leest het goed, kon vallen echter het viel niet. Na 27 jaar trouwe dienst weigerde ons startpistool elke dienst. Meneer Scholten, onze oprechte excuses hiervoor. Bij de volgende editie zullen wij dit rechtzetten. Oproep: wie van de leden heeft een goed werkend pistool met bijbehorende wapenvergunning? Uittesten 1 kwartier voor gebruik bij de 29e editie. Na dit hilarische begin wisten diegenen met enig bijgeloof het al. Dit wordt een zware dag. De weergoden straften onmiddellijk. Storm, rukwinden, regen, slagregens, hagel, alles werd uit de kast gehaald om ons feestje te verstoren. Overigens het deelnemersaantal is ieder jaar even onvoorspelbaar als het weer. Met trots kunnen we constateren dat dit jaar 140 deelnemers aan de meet stonden. Voor ons als organisatoren te weinig want ons streven ligt altijd op minimaal het dubbele.
Tijdens de eerste etappe naar de Wouwse Plantage regende het tevens lekke banden. Hulde, lof en dank aan de mensen van de begeleidingskaravaan en groene hesjes. Iedereen werd binnen korte tijd teruggereden ten koste van enorme fysieke inspanningen.In de Wouwse Plantage werden wij verwelkomd door Burgemeester Scholten mede in aanwezigheid van zijn politiecommandant. Een heus warm welkom waarna de warme koffie uitstekend smaakte. Ondanks het slechte weer en de zware fysieke inspanning van de eerste etappe, kon er toch nog gelachen worden toen bleek dat aan het begin van de tweede etappe de bezemwagen zelf met pech moest achterblijven. Met de snelle hulp van de ANWB was ook dit pechgeval snel opgelost. De gemeentelijke bolide van de burgemeester werd opgesierd met een blauw zwaailicht waarna burgemeester en commandant plaatsnamen in de karavaan. Bij de grensovergang in Putte stonden 10 motoragenten plus een ambulance van het Belgische Rode Kruis klaar om ons peloton dwars door het centrum van Antwerpen te escorteren met behulp van veel aanzien, blauwe zwaailichten en sirenes. Wegen en Waaslandtunnel werden afgesloten en verkeer werd stilgelegd. Waar elders maak je dit mee? Je waant je profrenner als je kijkt naar al deze begeleiding.Antwerpen had nog iets speciaals in petto. Op de Ring naar het centrum werd het peloton werkelijk geteisterd door slagregens en windstoten. Het enige zicht dat je had was het achterwiel van je voorganger. Nooit geweten dat op een rechte weg fietsen in een hoek van 45 graden mogelijk was. Een ware helletocht. Gelukkig geen valpartijen of andere narigheid, zodat iedereen veilig en wel de grote rust in Zwijndrecht kon bereiken waar we zoals altijd een warm onthaal van het gemeentebestuur van Zwijndrecht kregen plus een cheque van EUR 250,-- voor ons goede doel. De etappes naar huis verliepen zonder problemen. Regen bleef uit, dus ook de vele lekke banden. De sterke wind bleef iedereen echter parten spelen. Een uur later dan op het tijdschema aangegeven, werden we onder luid applaus onthaald door het thuisfront.Op zo’n moment besef je pas hoe rijk je bent met een gezond lijf en leden en je een tocht als deze kunt volbrengen. Fantastisch als je kijkt naar de dagopbrengst Spieren voor Spieren. Een cheque van elfhonderd euro gaat overhandigd worden aan de stichting en dat was naast de sportieve prestatie de rode draad van deze editie. Hulde, dank en lof aan iedereen die aan deze tocht heeft meegedaan. Namen noemen doen we niet want dan vergeet je altijd iemand. Voorrijders, achterrijders, deelnemers, volgkaravaan, gemeentebesturen, politie, Rode Kruis, vereniging Groote Lindt, chauffeurs/bijrijders, motorverkeerregelaars. Een prestatie van formaat. Volgend jaar weer.
Tot slot nog het volgende. Het aantal dames in het peloton is fiks gestegen. Wij als organisatie zijn blij met deze ontwikkeling en zullen hier in de toekomst ook extra rekening mee houden. Een pechvogel moeten we noemen, Wout Borman. In de Waaslandtunnel brak zijn derailleur af en deze ging een innige relatie aan met zijn frame. Zover te beoordelen, staat er deze week in het huishoudboekje van Wout een nieuwe fiets, want zonder kan hij niet. Wout, we hopen dat je snel weer op je plekje in het peloton te vinden bent.
Nogmaals aan iedereen, Hulde, dank en lof.
Gerard van Rheenen en Wim van de Merwe.
Super Molrit - Hoek van Holland 28-5-2005.
Ik ben nu al een paar jaar lid van de Mol en vond het tijd worden ook eens een rit uit te zetten. Spoedig vond ik een medestander in Ronald van Rhoon. Omdat hij regelmatig op de fiets naar Maassluis gaat was het idee om die route door te zetten naar Hoek van Holland snel geboren. Om de route op papier te krijgen hebben we hem eerst met de auto gereden. Daarna hebben we de route met onze vrouwen en wat vrienden gefietst.
En zo hadden we aan ons idee al een gezellige avond en dag te danken. Nu maar hopen op goed weer en een flinke opkomst.De weersverwachting voor vandaag was prima; veel zon en een beetje wind. Soms krijg je echter meer dan dat je beloofd is. Om 8:00uur was het al 21°C; dat ging goed komen. Maar een beetje wind werd een heleboel wind! Met 40 man/vrouw gingen we op pad richting het westen. De heren van de volgwagen hadden het vandaag niet makkelijk; flinke delen hebben ze zonder het peloton in zicht te hebben moeten afleggen. Maar op de momenten dat ze bij ons konden zijn waren ze er ook. Complimenten dus voor Jan Brongers en Bertus van Ooijen. Waarbij aangetekend moet worden dat Jan Brongers vandaag jarig is! Het spreekt voor zich dat als je een rit uitzet waarbij de volgwagen er niet altijd bij is de lekke banden juist op die momenten vallen… Vandaag zo’n vier stuks. Bij een lekke band wachten we tegenwoordig (zonder mopperen) op elkaar en is er wat tijd om wat te kletsen, eten en drinken. Omdat de route te kort bleek te zijn hadden we het begin iets verlengd. Bij berekening vermoedde ik dat de stop op 80km lag. Maar na 72km zaten we al op het zonnige terras van de Torpedeo-loods. De koffie en bediening waren er prima.Op de terugweg reden we tussen de kassen door van het Westland. Nu hadden we grotendeels de wind in de rug en dat voelde een stuk comfortabeler. Bij Maassluis pakten we het pondje naar Rozenburg. De Spijkenisse-brug over en voor je het weet rij je weer in Dordrecht. Rond 14:45uur stond op de teller een afstand van 151km bij een gemiddelde van 26,1 km/u.
Mede namens Ronald van Rhoon hoop ik dat jullie ook genoten hebben van deze rit!
Jaap Booster.
P.S. In de Beneluxtunnel hoorde ik dat er meerdere liefhebbers van poëzie zijn.
Voor hennogmaals het gedicht van Jules Deelder:
Lieve Ari,
De aarde is rond en dat istie allang.
En mensen zijn goed, de mensen zijn slecht.
En ze gaan allen dezelfde weg.
Je komt uit het water, je gaat door het vuur.
Hoe langer je leeft, hoe korter het duurt.
Daarom Ari wees niet bang, de aarde is rond en dat istie allang.
Randstad fietstour 22-5-2005.
Het was voor de RFT dit jaar het examen jaar. Tevens was het een test hoe het zou uitpakken met de z.g. dubbel programma, zaterdag een buitenrit in Huizen en zondag de RFT vanuit ons eigen clubhuis. De rit van zaterdag in Huizen is door mij niet bezocht. Veel kan ik hierdoor er niet overschrijven maar wie weet komt er een kopie van een van de deelnemers.
Het volgende is wel tot mij gekomen. Het weer was prima en er waren 14 mollers die als groep, gevolgd door de volgauto, samen hebben gereden. Er waren 2 mollers (de Hogeboompies) welke te samen de drie lussen hebben gereden. De ster van Huizen zegt in feite al iets van wat je te wachten staat. Drie lussen variërend van 40km tot 70km bepalen de route. Totaal kan je op een 160km uitkomen. Je rust/stempelt telkenmale op de startplaats. De omgeving c.q de route was na ik heb vernomen zeermooi. Er zijn een paar leden geweest welke de dubbel hebben gepakt en zondag bij de RFT aan de start stonden waaronder Adri Bras, Bert de Kluyver en de dames Verjaal. De laatste twee doen zodoende een goede gooi naar de Supermoller titel 2005. Het examen voor de RFT is niet zo best gemaakt. Uiteraard een toelichting want dat verdiend een ieder dus ook deze tocht. Het aantal deelnemers was totaal 44. Waarvan een 36 Mollers welke als groep zijn vertrokken en een achttal buitenstaanders die individueel gereden hebben en dan hebben we het hoofdzakelijk over de 30km en 60km afstanden. Hieruit zijn twee dingen op te maken. Één de gemiddelde moller rijdt het liefst een thuiswedstrijd. Twee een dubbel brengt totaal 52 mollers op de fiets en dat is gemiddeld genomen een tiental meer. De RFT moet meer zijn dan een clubrit je wilt gewoon een redelijk aantal buitenstaanders en dan denk ik dat een stuk of 50 leuk is. Je wilt namelijk het tourfietsen is zijn algemeenheid promoten en je eigenclub specifiek meer bekendheid geven zodat dit dan mogelijk weer nieuwe leden opbrengt. Tja, dan komen we op de route van de 130km uitvoering welke door mij, met in het kielzog een 34 leden, is verreden. Er waren weer nieuwe en goeie afspraken gemaakt m.b.t het uitpijlen. We waren terug op de witte kleur(geel was toch mindergoed te zien) en een standaardpijl van een behoorlijk formaat. Allemaal niks mis mee want iedere vereniging kreeg een stempel in dezelfde maat en uitvoering mee tijdens de laatste RFT vergadering. Tevens zou elke vereniging verantwoordelijk zijn voor een van te voren afgesproken gedeelte van de route. Het ging tot Wateringen op twee hele kleine dingen na perfect er waren tot dan zelfs geen lekkenbanden. Vanuit Wateringen tot voorbij Delft zelf goed en ik begon al trots te worden maar ter hoogte van Pijnacker is er iets misgegaan. Mogelijk hebben zich daar twee routes van de RFT (noord route en de zuid route) elkaar gekruist. Voor alle duidelijkheid wij organiseren deze dag met nog 11 andere verenigingen in Zuid-Holland welke allemaal routes naar elkaar uitzetten. Ik heb waarschijnlijk ergens een witte RFT pijl langs de zijkant van de weg zien staan die ik niet had moeten zien. We zijn met alle naar ik aanneem linksaf gegaan terwijl rechtdoor goed had geweest. Vanaf hier ging het bergafwaarts de eerste lekkenband kondigde zich aan. Toen ik het plaatsnaambord Zoetermeer zag heb ik de man in de hemel even gesproken. Eerst de leden maar uitgelegd dat we verdwaald zijn en dat viel best tegen want we reden toch volgens de pijlen en die stonden nog overal goed zichtbaar langs de weg. Mede denk ik omdat ik bestuurslid ben en in RFT commissie zit was dat snel geregeld. Eerst zover terug gefietst dat we van die mooie ANWB borden tegen kwamen en dan maar je topografische kennis ophalen en kiezen voor de richting Gouda met in je achterhoofd dat je hopelijk borden met de richting Bergschenhoek en/of Rotterdam gaat ontmoeten. Dat laatste gebeurde nog redelijk snel. Maar voordat we in Rotterdam waren was er nog een lekrijder(ster). Vlak voor Rotterdam (voor de kenners onder jullie Hilgersberg) pikte we de originele route weer op. Na de Bosdreef met zijn stoplichten was het over de Brienenoordbrug richting Bolnes, Ridderkerk, H.I Ambacht en de brug de Noord naar het Clubhuis. Na 147km en rond de klok van drie uur waren we gereed met deze RFT tocht. Wat mij toch opviel was dit: dat ondanks de irritaties welke langzaam waren ontstaan doordat het maar later en later werd iedereen wachten op een lekrijder op de dijk bij Ridderkerk een 10km 12km voor de finish.
Gerrit-J v/d Bogerd
Het Bos van ........ Susteren 7-5-2005.
Als de weersverwachting slecht is kan je de keuze maken om lekker thuis, in bed te blijven liggen. Als je de bestuurder of bijrijder bent kan dat niet(!?). Dus ondanks dat de weersverwachting zeer slecht was verscheen Wim van Papendrecht om 5:45 weer bij de IJshal. Ook zijn bijrijder Bert de Kluyver arriveerde even later. Wat zou onze vereniging toch zijn zonder zulke mensen? Ik vermoed dat te weinig mensen dat beseffen.
Naast ondergetekende kwam ook Gerrit van de Bogerd en Kees Baan op het verzamelpunt. We verklaarden elkaar voor lichtelijk ontspoort om op dit tijdstip van de dag en met dit weer hier te staan. Na kort overleg werd besloten dat een volgwagen voor iets meer dan drie mensen te veel van het goede was; de bestuurders van de volgwagen mochten weer huiswaarts. Iets waar we later veel spijt van kregen want naast dat het pijpenstelen regende het ook lekkenbanden. Onderweg naar Limburg pikten we nog het Mollid Kees Jan van Oeveren op uit Arnhem. Hij zat al aan de koffie op onze traditionele koffie stop bij Nederweert. Aangekomen in Susteren werden we hartelijk ontvangen door de plaatselijke voorzitter Lei Wagemans van L’Equipe de Flesj. Zij bleken ook met een andere vereniging, uit Zeeland vandaan, nog een afspraak gemaakt te hebben. Deze zouden feitelijk iets later starten als wij. Omdat er door het slechte weer de opkomst erg laag was zijn de groepen bij elkaar aangesloten en hadden we toch nog een peloton van bijna 30 mensen waaronder 8 Mol-leden. (Er waren ook 4 leden op eigen houtje naar Limburg gekomen.) Bovendien werd besloten de rit iets in te korten. Helaas kreeg Kees al snel te kampen met panne aan zijn free-wheel. De volgwagen van onze Suster-vereniging was toen nog nergens te bekennen en zo heeft hij nog een tijdje moeten tobben met een doordraaiend free-wheel. De route was behoorlijk pittig met tientallen klimmetjes; o.a. stukjes over het parcours van de Shimano Fiets Challenge, de Loorberg, en de Fromberg (steilste zijde). Ook zijn we nog over Partij gegaan. Dit is het stuk waar tijdens de Amstel Gold Race de ravitaillering is. Een prachtige route waar we door het zeer slechte weer maar weinig van de omgeving konden zien. Na iedere klim werd er gewacht tot het peloton weer compleet was. Ook bij de (meeste) lekkenbanden werd gestopt. Behalve toen Theo Rutte lek reed ging het peloton onverminderd voort. Geluk bij een ongeluk was het zo dat Theo, een geboren Limburger, de weg net zo goed dan al niet beter weet dan de plaatselijke fietsclub. Theo was zelfs enkele minuten eerder, zij het met iets minder kilometers op de teller, binnen dan wij. Ondanks dat er op het stuk na de pauze in Mechelen flink doorgereden werd doe je door de vele tussenstops (wachten op elkaar) lang over 117,8 km. Gemiddeld zaten we op 23.7 km/uur. Bij aankomst werden we getrakteerd op de traditionele koffie met de heerlijke Limburgse vlaai. Moe maar zeer voldaan reden we rond 16:30 weer huiswaarts nadat Gerrit namens DTC de Mol Lei Wagemans (Voorzitter van de fietsclub uit Susteren “L’Equipe de Flesj”) had bedankt voor hun gastvrijheid met daarbij de uitnodiging om volgend jaar dezelfde route maar op het menu te zetten. Hierop nam Lei het woord over en concludeerde als volgt. DTC de Mol wilden niet verstek laten gaan omdat ze in Susteren al zo veel energie in de tocht hadden gestoken en de fietsclub uit Susteren wilden DTC de Mol niet voor niets naar Limburg laten komen. En zo hebben we er gezamenlijk een mooie, maar een natte dag van gemaakt.Er zijn door onze Club fotograaf, want zo mag je Theo Rutte langzamerhand wel noemen, een serie foto's gemaakt.
Jaap Boosteren Gerrit v/d Bogerd.
P.S. Waar waren de “sterke”en “snelle” mannen van de Mol?
Voorjaarstoer 1-5-2005.
Het beloofde vandaag een warme dag te worden met temperaturen boven de 25 graden.Onderweg naar het clubgebouw kon ik al met korte mouw rijden. Gezien die mooie weersomstandigheden viel me de drukte een beetje tegen.Bovendien waren er (te) weinig mensen van buiten onze vereniging te bespeuren.Klokslag 8:00uur stond er een peloton buiten wat ook direct wegreed.Er werd niet gewacht, ook niet op de dames Verjaal.Het was een vrije toertocht dus; ieder voor zich? Achterom kijkend kon ik zien dat de afstand die zij moesten overbruggen voor hen goed te doen was. Ze waren dan ook snel bij de grote groep.Anne Marie en Evelien waren, min of meer terecht, zeer verbolgen en hebben dat ook goed laten merken.Onderweg was er een pijl omgevallen en in plaats van linksaf reed het peloton rechtdoor.Er werd gestopt en gekeerd.Juist de mensen die om bepaalde redenen graag vooraan zitten mistten de slag want er werd flink door gekacheld.Ik ben naar de kop van het peloton gereden met het verzoek of ze even konden inhouden voor die andere mensen.Zeer verbaasd was ik toen verschillende mensen naar me begonnen te roepen dat dit een vrije toertocht was.Waar was de saamhorigheid van de afgelopen maanden gebleven?Ik kreeg sterk de indruk dat we Gerrit en de twee Jannen te veel misten vandaag.Uiteindelijk werd er toch iets langzamer gereden en kon er bijgesloten worden. De sfeer is tijdens de stop is wel eens beter geweest.Op een gegeven moment stonden er al weer wat mensen op en ik vond het eigenlijk ook wel mooi geweest.Alweer was er rumoer omdat niet iedereen het al tijd vond om te vertrekken.Er stond een groep metwat snelle mannen klaar om te vertrekken en omdat ik het gezeur zat was heb ik me maar bij hen aangesloten.Ik heb het geweten; op de smalle paadjes werd er keurig ingehouden en gebeld maar waar het mogelijk was ging het gas er op.Omstebeurt werd er op kop gereden met snelheden soms flink boven de 35 km/uur.De samenwerking was prima en zo waren we pijlsnel thuis. (gemiddeld: 29,1 km/u). Dan kom ik er later nog achter dat Ferdi van Galen (en wie nog meer?)met het snelle groepje mee had willen rijden; wat jammer dat het alles zo loopt! Het is spijtig dat er zo’n gebrek aan samenwerking is geweest. Ik hoop dat het op de terugweg met de grote groep wat beter is gegaan en dat we bij de volgende ritten weer gewoon op elkaar wachten.Ook bij een vrije toertocht(!?) Tot slot wil ik de organisatoren van de tocht nog hartelijk bedanken voor hun inzet.Helaas moesten deze mannen op zo’n mooie dag hun fiets thuislaten.
Jaap Booster
Grote Schelde Prijs – België 9-4-2005.
Toen ik vanochtend om even voor 5uur de wekker hoorde twijfelde ik toch wel even aan mijn gezonde verstand. Maar de Belgische weersverwachting was matig positief en ik had een besluit genomen en dus; douchen! Bij de IJshal aangekomen waren er totaal 11 man/vrouw op komen dagen. Het heeft weinig zin om te vertellen wie dat waren want het zijn altijd dezelfde. Hoe komt dat toch? Toen we richting het zuiden reden lieten de weergoden ons nog schrikken door middel van een fikse natte sneeuw bui. In Schoten bleek de entourage super.De fietsen konden binnen gestald worden en we waren zo ingeschreven (€ 6,-). Op een gegeven moment knalde het startschot.Tenminste, dat dacht ik want het bleek mijn achterband te zijn. Nog voor het vertrek kon ik dus een bandje wisselen.Al na 45 km was de eerste stempelpost waar energiedrank, energierepen en fruit werden uitgedeeld. De route was zo plat als een dubbeltje en zo voor iedereen goed te doen. We hebben veel prachtige huizen gezien maar ook mooie landschappen met boerderijen. Ook op de tweede stop was het goed toeven. Het was droog maar behoorlijk fris vandaag dus de vers gezette Belgische koffie smaakte goed.In de laatste kilometers van deze tocht hebben we het, op een paar spetters na, droog gehouden. Maar de wind wakkerde behoorlijk aan en daarom moest nog flink gewerkt worden. Ondanks dat we ons in hadden geschreven voor de 155km tocht bleef de teller bij 150km stilstaan. Bij het eindpunt was er een bewaakte fietsenstalling. Binnen kregen we een T-shirt en een bord warme pasta. Bovendien had Jan Korteland nog een wielershirt gewonnen in een loterij. Dit kan je met recht een goed verzorgde toertocht noemen! Zoals eerder gezegd was het peloton 11 man sterk. Dit betekend dat er meer dan 200 leden er niet bij waren!!! De samenwerking en sfeer in zo’n kleine groep is hartstikke goed maar het zou nog leuker zijn als er eens wat meer mensen mee rijden. Het is echt de moeite waard om daarvoor zo vroeg je bed uit te komen.
Deze beruchte weggetjes zijn wij niet tegen gekomen
Jaap Booster