Argus Molrit Een rondje Heenvliet. 1-4-2012
Zondag ben ik zonder zwager Bart naar ons clubhuis gereden. Het was omstreeks tien over halfacht. Tijdens dit kleine ritje had ik halverwege al zere vingers van de kou. Op dat moment had ik spijt dat ik mijn winterhandschoenen niet had aangetrokken. Eenmaal gearriveerd zag ik direct dat de opkomst goed was. Toen ik de kantine binnen wilde gaan liep ik bijna "Die blechtrommel" van een kruk, die pontificaal in de deuropening stond.
Dit was ongetwijfeld gedaan om te voorkomen dat iemand mogelijk "Die blechtrommel " over het hoofd zou zien. Ik benieuwd of het bedrag correspondeert met het aantal personen dat heeft gefietst. Op weg naar de bar zag ik al snel dat ik niet de enige was, die 's-zaterdags ook had gefietst. Henk en Corné waren in ieder geval ook aanwezig. Koffie gedronken aan tafel bij Peter Klip en Arie.
Vlak voor vertrek vroeg André H. om onze aandacht en hij verstrekte informatie over de tocht die wij zouden gaan rijden. Daarna zijn wij naar buiten gegaan om ons op te stellen. Toen wij wegreden stond onze teller, Kees M. te tellen. Ik heb hem niet gevraagd hoeveel Mollers er waren, maar ik schat dat het er meer dan vijftig waren. Gino en André waren onze gidsen en de verkeersregelaars waren Jan en André als ik het goed heb gezien. Vanaf ons clubhuis ging het richting Papendrechtse brug, brug over De Noord om onze weg via Barendrecht richting Rhoon te vervolgen. André en Gino zijn er in geslaagd om mij een stukje van Zuid-Holland te laten zien, wat mij nog onbekend was. Ik vind het heel leuk om zo dicht bij huis onbekende wegen en landschappen te ontdekken. Samen met Karel B. heb ik voor de pauze gefietst. Je vertelt wat en je hoort wat. Zo leer je elkaar een ietsje beter kennen. Intussen trapten wij natuurlijk vrolijk verder naar de Spijkenisse brug. Het zonnetje ging steeds krachtiger schijnen. Last van koude vingers had ik niet meer. Eenmaal de brug over volgden Geervliet en Heenvliet snel en waren wij alweer bij ons koffie adres De Magneet gearriveerd.
Even dacht ik dat er sprake was van een misverstand omdat Gino het gesloten hek niet open kreeg, maar na een paar pogingen kreeg hij het hek gelukkig open en konden wij onze fietsen op het terras parkeren. Binnen namen wij aan lange tafels plaats en zorgde de bediening voor koffie en voor de liefhebbers appelgebak met slagroom. Ik deelde een tafel met onder meer Richard de L., Joop van G., Adrie N. en zijn maat Jan (geloof ik) en onze huisarts. Later voegde Douwe zich ook bij ons. Douwe kon wat moeilijk afscheid nemen van zijn nieuwe Griekse vriend(in). Na de pauze ben ik met "De snelle groep" meegegaan. Deze groep bestond o.a. uit Jonneke, Erik B, Luca, Franco D., Corné, Jan-Willem, Adrie N. , Arie, Ronald, een nieuwe Moller die ik niet van naam ken.
Direct na de pauze kozen wij het hazenpad. Wij scheurden in een behoorlijk tempo weg met de bedoeling om de toergroep niet meer te zien. Op kop gingen de racebeesten zoals Ronald en Jan-Willem. Uiteraard werd de kop regelmatig ververst, maar deze heren waren toch het meest voorin te vinden. En vlak onze dame in het gezelschap niet uit. Zij schroomde niet zich aan het front te melden. Onderweg naar het pontje bij Hekelingen hebben wij echter door de snelheid een afslag gemist, zodat wij ons op een gegeven moment in een dorp/stadje bevonden. Gelukkig wist Erik B. ons door een wirwar van straatjes uit het stadje te leiden. Toen wij uiteindelijk opstoomden richting het pontje zagen wij van rechts de toergroep aan komen fietsen met daarachter de volgauto met de piloten, Jan v.d. Glas en Rob Fluijt. Uiteindelijk kwamen wij tegelijkertijd bij het pontje aan. Of te wel: "Haastige spoed is zelden goed!" Na inscheping de overtocht goed doorstaan. Gelukkig weinig golven, zodat ik niet zeeziek ben geworden. Eenmaal aan de overkant hadden wij natuurlijk iets goed te maken. Direct na het verlaten van de pont trokken onze kopmannen van leer en weg waren we. Meestentijds hadden wij de wind in de rug en dat hield de gang in de groep, en Luca die ook een paar keer gas gaf. Ik moet eerlijk bekennen, dat je minder tot weinig aandacht schenkt aan je omgeving, omdat je nu eenmaal moet opletten op het verkeer en wat je mede Mollers doen. Ook in deze groep scoort het "samen uit samen thuis" principe goed, want als het te snel gaat, dan wordt er (even) gas teruggenomen. Naar mijn beleving hadden wij vrij snel Gravendeel in ons blikveld en waren wij de Kiltunnel snel door. Diversen deden dit met een groot verzet, maar ik ben toch maar naar het tussenblad gegaan, want ik voelde de kilometers van de vorige dag nog goed in de benen. Op het eiland viel ons groepje van lieverlee uit één en was er weer een goed georganiseerde tocht ten einde .
Ad Doedijns
Met de woensdaggroep naar Beesd 25-3-2012
Op deze zonovergoten dag was ik omstreeks tien voor tien bij Implus. Buiten in de zon ben ik blijven wachten tot iedereen naar buiten kwam. Met de 55+ ben ik onderaanvoering van Cees en Douwe meegefietst naar Beesd. De groep bestond uit ongeveer een man of 25 a 30. (schatting) Cees en Douwe hadden er zin in. Via de Baanhoekbrug reden wij in eerste instantie via/via richting Hoornaar. Hoogblokland naar Arkel. Net over de brug richting Kedichem (geloof ik, soms zit er weleens naast) trapte één van ons op een hobbel zijn ketting aan gort. Een aantal techneuten hebben de pechvogel geassisteerd en zijn er gelukkig in geslaagd om de ketting te repareren. Dit oponthoud duurde uiteraard iets langer dan een band verwisselen, maar dit was geen enkel probleem, want wij stonden lekker in het zonnetje. Uiteindelijk hebben wij onze weg vervolgd richting Leerdam, langs de Linge. Na Leerdam volgde Acquoy, Rhenoy, Rumpt om in Beesd te eindigen bij onze koffiestop. Een deel van de groep kon buiten een plaatsje vinden in de zon en de rest zocht binnen in het café of cafetaria een plekje.
Tijdens de pauze vroeg Karel B. mij of ik wist waarom Sinterklaas niet naar de heren-wc gaat. Ik moest een antwoord schuldig blijven, omdat ik het niet wist. Weten jullie het? Oké, het antwoordt is, "omdat er zoveel schoenen staan!"
De rit naar Beesd ging voor mij, gedeeltelijk, over lommerrijke en zonovergoten wegen, die ik nog niet had gefietst. Na de pauze zijn wij via de zuidzijde van de Linge teruggefietst. Na Spijk via Arkel, Hoogblokland zijn wij opeen geven moment in Schelluinen terechtgekomen. Onderweg zijn wij nog een keer gestopt omdat iemand een lekke band had. Na Schelluinen zijn wij naar de rivierendijk gefietst om benedendijks naar Boven-Hardinxveld, Hardinxveld-Giessendam en Sliedrecht te fietsen. Aan het benedendijkse fietspad wordt nog druk gewerkt. Op een gegeven moment moesten wij de dijk op omdat wij een punt hadden bereikt waar het fietspad was afgesloten. Cees en Douwe reden naar boven en de rest er achteraan. Alleen lag er een drempel, die Cees blijkbaar niet had gezien met het gevolg dat hij ten val kwam. Gelukkig was Cees enige tijd later weer in staat om verder te fietsen. Het laatste stuk hebben wij heel rustig de tocht afgemaakt. Ondanks de ongelukkige valpartij van Cees mogen wij denk ik spreken van een mooie tocht, die menige Moller, in korte broek, een paar bruine benen heeft bezorgd.
Ad Doedijns
Waardentocht 24-3-2012
Vrijdag een rondje Geertruidenberg gedaan en daarna fiets schoongemaakt en kleine steentjes uit de banden gehaald. Fiets hing aan het einde van de middag gebruiksklaar voor De Waardentocht. Een halfuur voor vertrek kijk ik altijd even of de banden nog op spanning zijn. Zo ook op de dag van De Waardentocht. Wat schetst mijn verbazing toen ik aan mijn voorband voelde. Een lege band. Snel de binnenband verwisselt en op spanning gebracht. De oude direct in de vuilcontainer gegooid. Ik hoopte dat ik niet zoals zwager Bart een reeks van lekke banden zou krijgen. Afwachten maar!
Zwager Bart en ik, beide in korte broek, togen omstreeks half negen richting de residentie van De Mol. Onderweg voegde Ronald Sjerp zich bij ons en gedrieën reden wij verder. Ronald oogde wel erg afgetraind. Je kon zien dat hij al de nodige kilometers had gemaakt. Zoals te doen gebruikelijk schatte ik aan de hand van de bezetting aan de fietsstang de belangstelling in. Gezien de plaats waar ik mijn fiets kon stallen betekende dat er sprake was van een grote belangstelling. Afgerond naar boven zeker 100 man. Binnen heb ik mij ingeschreven en een koffie besteld. Op een gegeven moment nam Bas de microfoon om ons te informeren over de komende tocht, maar de microfoon was geen succes, zodat hij ons zonder microfoon met enige stem verheffing op de hoogte bracht wat komen ging. Omstreeks negen uur gingen wij naar buiten en stelden wij ons op in twee groepen. De voorste groep werd aangevoerd door Bas en, als ik het wel heb, Rinus. De tweede groep reed onder aanvoering van Jetse en Adrie N..
De verkeersregelaars van de eerste groep waren het onafscheidelijke duo Chris en Cees en van de tweede groep waren dit Harry en, als ik het goed heb gezien, Rien. Zwager Bart en ik hadden ons achter in de eerste groep genesteld. Bij vertrek reden wij fris en fruitig weg en de zon was ons op het vroege tijdstip al gunstig gezind. De wind had zijn rug naar ons gekeerd en liet het gelukkig afweten. Het eerste deel van onze tocht ging over het mooie landelijk deel van ons eiland en lieten wij al vrij snel achter ons. Vervolgens maakten wij Moerdijk onveilig om te vluchten via het industriegebied van Moerdijk, allemaal keurig geregeld met de inzet van onze verkeersregelaars. De tocht voerde ons langs Klundert, Noordschans, Tonnekreek en op weg naar Willemstad begon ik te denken aan een paar superlatieven om de rit te beschrijven, mede ingegeven door de stijging van de temperatuur. Onderweg reed Hans van Rooy lek, samen met zijn maat, ik geloof ook zijn zwager, lieten wij hun achter met de wetenschap dat de tweede groep zich over de pechvogel zou ontfermen. Na de sluizen en de Haringvlietbrug te hebben genomen, gingen wij deze keer niet rechts om de golfclub Cromstrijen heen, maar reden wij rechtdoor richting Klaaswaal. Het dorp waar wij zouden gaan koffiedrinken.
Eenmaal bij Western saloon Newland aangekomen gauw voor de fiets een plekje gezocht en gevonden. Binnen aan de bar in de rij voor de koffie om vervolgens te constateren dat de kroeg helemaal vol zat. Dus elders een plekje zoeken met zwager Bart. Doorgelopen naar achter en hadden ons net aan een hoog tafeltje geïnstalleerd toen een Moller ons voorbij liep en even verderop naar buiten liep. Wij er achteraan en wij belandden op een mooi terras in de luwte volop in de zon. Heerlijk zitten te genieten van het zonnetje. Bas schreef in zijn reflecties dat hij niet op zijn fluit (welke?) hoefde te blazen omdat iedereen al klaar stond. Echt iedereen? Zwager Bart en ik moesten rennen, want anders hadden wij de bus gemist. En wat te denken van die stempel op je kaart! Gauw naar André, maar die verwees mij naar stempelinspecteur Ad S. Gelukkig was hij genegen, ondanks dat het loket gesloten was, mijn kaart van de fel begeerde stempel te voorzien. Na de pauze weer achter in bij groep 1 aansluiting gezocht. Mijn losse mouwtjes had ik in de pauze af gedaan. De deel 2 van de rit in korte broek en korte mouwen gefietst. Top!
De koers ging via Westmaas, Mijnsheerenland naar de Heinenoord Tunnel. Het is altijd lekker om deze tunnel op je fiets in te duiken en dan omhoog te scheuren, maar in de groep ben ik keurig in de rij achter in blijven hangen. Ook best leuk! Heerjansdam, Ridderkerk, H.I. Ambacht volgden waarna wij de brug over de Noord bestegen. Toen ging het heel snel Alblasserdam Oud-Alblas en Papendrecht volgden snel, maar voor wij bij Papendrecht waren, kwamen wij op een parkplaats bij de A15 groep 2 tegen, die op ons stonden te wachten. Zij waren niet langs ons gefietst, maar over ons heen gevlogen. Moeten ze mij ook eens leren. Blijkt een verkeerde afslag een kortere weg te zijn. Jetse wilde natuurlijk niet met groep 2 door rijden omdat wij het SAMEN UIT SAMEN THUIS hoog in het vaandel hebben staan. Eenmaal terug bij onze residentie nog even aangeschoven bij Huub, Anne-Marie, Eveline, Karel U., Cees M., Adrie N., Jan H., Zwager Bart en Theo R. om een biertje te drinken. Ik heb genoten van de tocht, het mooie weer en de organisatie. Goed geregeld! Iedereen die hier een bijdrage aan geleverd heeft, bedankt!
Ad Doedijns
Arcus molrit 18 maart 2012.
Een dag die somber begon en die voor Zwager Bart heel somber is geëindigd, maar laat ik bij het begin beginnen. Veel te vroeg was zwager Bart al bij mij en hij was heel gemotiveerd om zijn kilometers te maken, niet voor de stempels, want zwager Bart vergeet steevast om zijn stempelkaart mee te nemen. Ik begrijp het niet omdat hij van de club, tijdens de TEP-avond, een mooie buidel voor om zijn nek heeft gekregen waar de stempelkaart keurig in past. Ik denk dat hij wil voorkomen dat hij teveel gewicht mee moet torsen tijdens de rit.
Omstreeks (even goed opletten,) KWART VOOR NEGEN, kwamen wij bij het clubhuis aan en wij concludeerden, na het zien van de vele racefietsen aan de stang, dat de opkomst weer puik was.
Direct na binnenkomst hebben wij onze euro in de blikken trommel gedeponeerd voor de volgauto. Mocht iemand het nog niet weten, maar daar is "Die blechtrommel" dus voor bedoeld. Overigens geen probleem als je vergeten bent om een euro in de trommel te deponeren, want komend weekend krijg je een herkansing. Gewoon twee euro erin doen. Een zaterdag werd Henk B. in het zonnetje gezet en nu was het de beurt aan Miranda. Zij kreeg uit handen van Douwe haar welverdiende trui uitgereikt, die hoort bij de tweede plaats van het klassement Super-, Moller van het seizoen 2011. Na de gebruikelijke rituelen gingen wij naar buiten om ons op te stellen achter onze voorrijders van deze dag. De gebroeders Hoogenboom met daar achter de verkeersregelaars , Chris O. en Cees B. Rinus v.d. B. fungeerde bij de start als teller, als ik mij niet vergis.
Na het vertreksein van de gebroeders gingen zij direct voortvarend van start. Het doel van de tocht was Café Oud Verlaat aan de Rotte. Om daar te komen dienden wij natuurlijk eerst de welbekende Papendrechtse brug te nemen, waarna wij richting de brug over Noord koersten. Ondanks het toch wel sombere weer was het lekker trappen. Na de brug over De Noord volgenden Slikkerveer en Bolnes en zagen wij op een gegeven moment de Van Brienenoordbrug liggen. Die wij even later met gezwinde zin hebben genomen. Maar toen....! In het Rotterdamse werd het helaas wat minder, dit lag niet aan onze voorrijders of aan onze verkeersregelaars, maar aan de drukte op de wegen de stoplichten. Op weg naar de Van Brienenoordbrug waren wij al diverse grote groepen racefietsers tegen gekomen, die net als wij aan het koersen waren. Op weg naar de Kralingse Plas vond er een splitsing plaats van de groep. Ter hoogte van de Kralingse Plas van het een drukte van belang van hardlopers/ joggers. Heel gezellig allemaal, alleen voor ons minder interessant, omdat wij heel alert moesten rijden. Uiteindelijk kwamen wij heelhuids bij de Rotte aan en reden wij via de zuidelijke oever richting Oud Verlaat. Steeds als ik hier fiets, verbaas ik mij er over hoe het mogelijk is dat er zo'n mooi stukje Nederland zo dicht bij een stad als Rotterdam kan liggen. Op een gegeven moment zijn wij de Rotte overgestoken om via de noordelijke oever onze weg te vervolgen. Wij zijn Oud Verlaat gepasseerd om even later de Rotte weer over te steken om via de zuidelijke oever terug te rijden naar Oud Verlaat om ons te gaan verpozen in het café met dezelfde naam.
Wij namen echt bezit van het café, en dan bedoel ik dat de zaak helemaal vol zat met Mollers, op een paar andere racefietsers, na dan. Een aantal Mollers zijn op het terras gaan zitten omdat er binnen geen plaats meer was. De bediening draaide op volle toeren, lijkt Chiel Montagne van de Tros wel, maar dan anders. Zelf heb ik met zwager Bart een plaatsje aan de bar weten te bemachtigen. Henk B. had zich er al genesteld. Konden wij de zaak goed overzien.
Na de pauze zijn zwager Bart en ik met de snelle groep meegefietst. Wij reden in een heerlijk gangetje en ik dacht bij mijzelf dat het lange halen gauw thuis zou zijn. Dus niet...! Hans Duurkoop was de eerste met een lek. Nadat hij zijn binnenband had vervangen, bracht Harry Rijkse de band met een stikstof patroon op spanning, maar toen Harry het pompje van het ventiel aftrok nam hij het pennetje met schroefje mee. Kortom, Hans kon opnieuw aan de slag met het vervangen van de zojuist geplaatste nieuwe binnenband. Binnen no time waren wij weer op drift, maar wij hadden buiten de waard gerekend, want op een gegeven moment werd er weer geroepen dat er iemand lek was gereden. Dit keer was het zwager Bart (1). Tijdens het verwisselen van de binnenbanden werden wij ingehaald door de toergroep. Dit uiteraard tot grote hilariteit van diverse toergroep rijders. Voor de Van Brienenoordbrug hadden wij de toergroep weer ingehaald en konden wij ons bij het nemen van de brug lekker uitleven. Op weg naar de volgende brug over Noord hebben wij lekker kunnen trappen en toen wij onder aan de brug over de Noord waren aangeland, demarreerde Ronald uit de groep weg met een andere Moller in zijn wiel. Beide hebben wij aan de andere kant van de brug weer terug gezien. Eenmaal weer gegroepeerd gingen wij weer verder, maar toen reed zwager Bart (2) weer lek. De snelle groep hebben wij laten doorrijden. Ik ben bij zwager Bart gebleven. Wij stonden juist op het punt om verder te rijden toen wij werden ingehaald door de toergroep. Wij hebben ons bij de groep aangesloten en reden mee tot even voor de Papendrechtse brug. Toen sloeg het noodlot opnieuw toe. Zwager Bart (3) had wederom een lekke band. De toergroep hebben wij door laten rijden. Zwager Bart was op dat moment niet te genieten, normaal is hij de rust zelf en niet kwaad te krijgen, maar nu was hij in staat om mij aan te vliegen. Kortom zijn gemoedsrust stond onder hoge druk. Even later zijn wij weer op de fiets geklommen en de brug overgereden. Op mijn voorstel om nog even een biertje te nemen bij Co, zijn wij naar onze residentie gereden. En jawel hoor vlak voor de oprit van onze residentie reed zwager Bart (4) opnieuw lek. Zwager heeft zijn het wiel mee de kantine ingenomen en heeft binnen nog eens drie banden vervangen. De laatste was een bij Co gekochte binnenband. De velg is gecontroleerd de buitenband is nagelopen, maar de oorzaak werd niet gevonden. Ondanks de banden ellende was het nog best even gezellig. Een groepje was nog even blijven hangen. Onder andere Gin, André, Anne Marie, Huub, Douwe, Marcel en nog een paar. Toen Anne Marie haar spullen bij elkaar zocht om te vertrekken zag ik dat zij een rugzakje pakje met daarop een figuur uit De Fabeltjes krant, mijnheer De Uil, als ik mij niet vergis. Zij vertelde mij dat zij dit rugzakje altijd meeneemt als zij gaat fietsen. Ongetwijfeld een stukje jeugd sentiment.
Zwager Bart en ik zijn als laatste vertrokken en kon Co eindelijk de zaak sluiten. Co bedankt voor je geduld. Thuis kreeg ik nog een SMS-je van zwager Bart. Vlak bij huis was hij weer lek gereden. Ga je met de snelle groep weg, kom je als laatste binnen. Toch wel bijzonder! Ik heb best veel gelachen, maar voor zwager Bart is het waarschijnlijk een dag om snel te vergeten
Ad Doedijns
Trainingsrit Dussen 17 maart 2012
Een vrijdag waren 2 nichten uit Den Helder bij mijn zus en zwager Bart op visite. Rond koffietijd ben ik naar mijn zus gegaan om mijn nichten te ontmoeten. Gezellig koffie en een wijntje gedronken. Kwart voor elf ben ik naar huis gegaan, want ik wilde toch wel een beetje fit aan de trainingsrit beginnen. Vanmorgen was ik op tijd wakker en zo fit als een hoentje. Met zwager Bart had ik om half negen afgesproken, maar om vijf over half negen was hij er nog niet.
Ik heb toen maar alvast mijn fiets gepakt en was juist mijn handschoenen aan het aantrekken toen ik zwager Bart aan zag komen rijden.Op mijn vraag, of hij zich had verslapen, werd ontkennend gereageerd. Op weg naar onze residentie vertelde hij dat het twee uurwas geworden en dat de limonade onaangeroerd in de koelkast is blijven staan. Hij beweerde dat hij nergens last van had en zich fris voelde. Hij kreeg terstond een lange neus gelijk Pinokkio.
Bij onze residentie aangekomen was het even zoeken naar een leeg plekje aan de fiets parkeerstang. Als je het mij vraagt, zijn wij begonnen aan een succesvol begin van het nieuwe seizoen, want de belangstelling was groot te noemen. Tijdens de rit heb ikgeteld en kwam uit op zo'n 56 fietsers, tel de daar de bemanning van de volgauto, Wim S. en Marcel van R., er bij dan kom je toch op een heel mooi totaal van 58 mannen en vrouwen. Binnen had zwager Bart al een kop koffie voor mij bij Co besteld. Onderwijlzag ik dat Henk Biest weer van de partij was. Henk heeft een operatie ondergaan en oogt nu weer als George Clooney. Douwe vroegop een gegeven moment de aandacht, want hij wilde de Super Moller, Henk Biest, de Super Mol trui overhandigen. Henk nam de truionder luid applaus in ontvangst. Toen was het tijd voor Jannes om de aandacht te vragen om iedereen te informeren over de komende rit.
Via de Baanhoekbrug reden wij over het nieuw aangelegde fietspad. Het is nog niet helemaal gereed, maar een enorme verbetering in vergelijking met het oude fietspad. Voor onze verkeersregelaars, Theo Rutten en Rinus v.d. Burg de eerst klus om ons bij de verkeerslichten veilig de autorijbaan op te begeleiden. De voorrijders, de zo genoemde Sliedrechtgroep, bestond wel uit 5 a 6 man. Jannes niet meegerekend, want die droeg geen gele hes. Achteraf bezien was hem de taak van fotograaf toebedeeld. Een taak die hem wel is toevertrouwd gezien de vele foto's die hij al heeft gemaakt voor de club.
Ik reed samen op met Helene Duurkoop en daar achter zwager Bart en Hans D. Wij reden lekker kletsend in het buitengebied naar Giessen-Oudekerk en verder richting Giessenburg om via Schelluinen de brug te nemen naar Sleeuwijk. Onderweg vertelde Helene dat, als zij met haar man Hans aan het fietsen is, Hans steeds, onbewust, harder gaat fietsen zodat zij hem met regelmaat tot de orde moet roepen. Tijdens de pauze bij De Koppelpaarden op het terras bevestigde Hans dit. Hij is uiteraard de onschuld zelve, dat begrijpen jullie natuurlijk wel. Na Sleeuwijk volgde Uppel, Almkerk en Dussen en maakten halt bij DeKoppelpaarden en kozen wij bijna allemaal voor een plaatsje op het terras. Eerst ben ik binnen koffie gaan halen. Gratis, zwager Bart heeft betaald. Eenmaal op het terras stond ik even te kijken waar ik plaats zou nemen, toen ik een paar maal mijn naam hoorde roepen, draaide ik mij om en zag Henk Kelfkens met en groepmaten pontificaal zitten. Henk vroeg mij of er bediend werd. Ik moest hem helaas uit de droom helpen, en vertelde hem dat hij zijn koffie binnen diende op te halen. Inmiddels had ik mijn plekje gevonden tussen de tafeltjes van Hans van Rooij, Peter Klip, zwager Bart, Hans D. en Helene. Hans van R (gepensioneerd) en Peter (huidig) zijn mannen die werkzaam zijn en waren in de, oneerbiedig gezegd, bagger business. Ook al werk ik bij een verzekeraar, heb ik door het werk van mijn vader in onder meer de bagger, affiniteit bij deze business. Uiteraard kwam dit onderwerp even ter sprake. En zoals ik al eerder schreef, bevestigde Hans D., onder het genot van een cappuccino, dat hij echt onbewust steeds harder gaat fietsen. Volgens mij moet Helene hem een hondenriem omdoen.
Na de pauze, geen snelle groep dit keer, reden wij verder richting Geertruidenberg, Drimmelen naar Lage Zwaluwe. Even voor Lage Zwaluwe werd het sommigen van ons teveel en veranderden in wildp......, met het gevolg dat onze regisseur achter in devoorrijders opdracht gaf om het tempo te temperen. Daarna zijn wij rustig rijdend, via de Moerdijkbrug, weer op ons eiland aangekomen en werd de groep richting onze residentie steeds kleiner.Voor de brug over het Wantij heb ik afscheid genomen. Een rit die droog begon en droog is geëindigd met een fris zonnetje. Toenwij over de Meeuwenseweg reden zweefde hoog boven ons een buizerd met gespreide vleugels met zeker een spanwijdte van een meter. Werkelijk een machtig gezicht. Sliedrechtgroep, verkeersregelaars, incognito begeleiders en uiteraard bemanning volgauto bedankt.
Ad Doedijns
Een weekend met twee gezichten 10 en 11 maart 2012.
Zaterdag heb ik samen met Cees Bakker een trainingsrit naar Den Hout mogen voorrijden. De weersverwachting was nu niet bepaald denderend te noemen en ik verwachtte niet al te veel enthousiastelingen die bereid zouden zijn om zich nat te laten regenen, maar tot mijn verbazing reden wij toch mooi met 42 mannen en vrouwen bij onze residentie weg. Het eerste deel van de tocht hadden wij wind tegen. Voor de Moerdijkbrug was er al een afvaller, die bij nader inzien toch maar afzag van de tocht.
Even later meldde een tweede afvaller zich, Cees de snor. Hij voelde zich niet lekker en is met zijn zwager Frans omgekeerd en naar huis gereden. De rest van het gezelschap koerste rustig door. De rit ging via Lage Zwaluwe, Hoge Zwaluwe, Heikant en Made richting Den Hout. Het weer was in den beginne somber, maar droog. Op het laatste stuk naar Den Hout begon het helaas te regenen, maar ondanks de lichte regenval was het best lekker koersen. Onze verkeersregelaars, Cees Baan en Harry Rijkse, zorgden er voor dat wij veilig splitsingen konden nemen en de kruispunten konden oversteken om zo veilig bij het rustpunt uitbaterij 't Klosterke te arriveren.
De waard en waardin hadden een lopend buffet gemaakt zodat wij bij binnenkomst direct koffie konden pakken en appeltaart. De zaak zat lekker vol. Ik deelde een tafel van Cees Bakker, Cees Baan, Chris O., Marga van Rhoon en nog twee Mollers. Na de pauze was het gelukkig droog en het is droog gebleven. Wij voor 't Klosterke zijn wij het plantsoen overgestoken, via een verhard pad, om onze weg te kunnen vervolgen. Wij hadden namelijk nog een klein stukje kasseien in de route opgenomen voor de brood nodige variatie. Het was te kort om te vergelijken met Parijs-Roubaix.
De rit terug ging via Made naar Blauwe Sluis richting Moerdijkbrug om via de Dordtse Biesbosch weer bij onze residentie te eindigen, maar ter hoogte van de Viersprong moesten wij halt houden, want Ada was lek gereden en juist op een plek waar geen volgauto kon komen. Na enige communicatie is Cees Baan naar de volgauto gereden om een wiel te halen en is de groep verder gereden. Ada is even later door een groepje Mollers terug naar de groep gereden. Ik heb begrepen dat wij de nodige lekke banden hebben gehad onderweg, zwager Bart heeft zich lekker vermaakt met het terugbrengen van de lekrijders, zodat ook de volgauto met Ardwil en zijn maat als bemanning de broodnodige assistentie hebben moeten verlenen. Ondanks de regen heerlijk gefietst.
Zondag, 11 maart, de Plieger VoorjaarsMolrit.
Deze dag begon waar iedere Moller van droomt, met mooi weer. De stang hing goed vol en diverse fietsen waren tegen de gevel geplaatst toen zwager Bart en ik bij onze residentie aankwamen. Binnen was het gezellig druk. Zo druk zelfs dat Co koffie moest bij zetten. De groep werd in tweeën gesplitst omdat er meer dan 65 deelnemers aanwezig waren. De voorrijders Bas en Hans moesten voor extra voorrijders en verkeersregelaars zorgen. De Verkeersregelaars waren Jan en Ferrie en de gebroeders Gino en André. De tocht zou via de Hoekse Waard gaan naar de welbekende De Banaan bij de Haringvlietbrug. Er stond nauwelijks wind. Ik zat in de tweede groep ergens in het midden, want volgens mij wilde iedereen achteraan rijden, maar helaas gaat dit niet, want daar is de weg te smal voor.
Wij verlieten het eiland via de Kiltunnel. Altijd lekker om voor de tunnel een gat te laten vallen om dan de tunnel in te duiken om vervolgens aan de andere kant weer achteraan te sluiten bij de groep. Eric had deze keer zijn Gazelle thuisgelaten en was op zijn Koga, misschien vertrouwde hij het nieuw door hem aangebrachte velglint niet helemaal. Eric was vorige week als gevolg van verdroogde velglinten tweemaal lek gereden.Het was met dit schitterende weer heerlijk koersen op de dijken. Eigenlijk waren wij veel te snel aangekomen bij De Banaan. De eigenaar had het terras al voor ons in gereedheid gebracht, zodat wij buiten in het zonnetje konden zitten. Het terras zat direct helemaal vol. Ik deelde een tafel met Jan-Willem, Kees K., Marcel en zwager Bart. Volgens mij was de bediening onze tafel vergeten, want de tweede ronde werd opgenomen, terwijl wij nog op de eerste ronde zaten te wachten. Toen de koffie eenmaal was gebracht, twee tegelijkertijd, was de omissie snel vergeten, want de koffie bij De Banaan is goed.
Na de koffie is er een snelle groep snel weggegaan. Helaas te snel voor mij, want ik stond nog af te rekenen. Na de pauze konden wij als één groep rijden. Via de Brabantse kant terug. Bekende dorpjes werden aan gedaan Helwijk, Zwingelspaan, Oudemolen, Klundert en Moerdijk. Het zonnetje brandde, moest zelfs een paar keer de bidon pakken. Heerlijk trapten wij de kilometers onder ons door in een voor iedereen te rijden sportief tempo. In de Dordtse Biesbosch reed Karel zijn ketting er af. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurd, dus heel geroutineerd werd de ketting snel weer op z'n plaats gelegd om de tandwielen en weer verder. Voor de Wantijbrug, bij de golfbaan, heb ik afscheid genomen en ben naar huis gefietst.
De volgauto werd bemand door Adrie en Jos de Viet. Twee dagen heerlijk gefietst. Met dank aan de inzet van de verkeersregelaars, voorrijders, bemanning volgauto en regisseurs met de portofoons.
Ad Doedijns
De kop is draf 26-2-2012
Twee dagen duurde de opening van het nieuwe toerseizoen van DTC de Mol. Een mooi nieuw lang seizoen, dus daar mag je dan wel twee dagen over doen. Om dat te openen.
De eerste dag, de 25e februari, met een blij te worden weersverwachting. En een traditionele route. Langs de noordkant naar Goudriaan. Met de klok mee.
Zag ik direct na het vertrek van huis een gigantische groep ganzen richting het noordoosten trekken en daarna het bonte Molgezelschap in het clubhuis trappelend van ongeduld de dingen die zouden gaan komen horen afwachten. De meeste Mollers nog in hun wintervacht en nog meer dan de meeste Mollers die dat decent met een lange broek of panty hadden bedekt.
En dat alles in het nog beschaduwde clubgebouw, waar Co voor ieders natje zorgde. Indien gewenst en tegen een geringe vergoeding.
Het moment suprême was al snel daar. De hessen waren uitgedeeld, de praatjes hadden de gaatjes gevuld en de al dan niet verse schoenplaatjes maakten hun zo bekende geluiden. Buiten staand, knipperden de mollen met hun ogen. Al dat schoongepoetste carbon, staal en aluminium dat stond te blinken in die felle ochtendzon. Al die schittering nog niet gewend, knipperden ruim zeventig paar mollenoogjes.
Het beloofde een opening te worden, die –zoals een oud-Mollid me toevertrouwde- nimmer in de historie was opgetekend. Het was (af en toe) tijdens de rit zelfs warm. Zo warm zelfs, dat de man die voor me fietste zijn panty liet zakken en de meeste kilometers in het kort(!) maakte. Behalve de temperatuur kan het ook zijn, dat het elastiek van die panty niet meer geheel deed waar het voor was aangebracht.
Het rondje met de klok mee was afgelopen voor er erg in was. Terug in het clubgebouw, waren andere Mollers (die zo hard kunnen fietsen) ook weer boven de grond gekropen en maakten hun rondjes waarbij je nooit de weg kunt kwijtraken. Ook wel leuk, maar toch wat anders…
De tweede dag, de 26e februari, ook naar Goudriaan maar dan tegen de klok in. Het zou anders toch wel saai zijn.Moet toegeven, het ziet er dan wel anders uit.
De groep Mollers die de moeite had genomen om op de tweede openingsrit aanwezig te zijn, was aanmerkelijk geringer in aantal, maar mocht zich evenwel verheugen op een mooie droge rit. Dat het kouder was dan de dag ervoor, bleek uit het aantal mannen dat het tijdens de rit niet droog kon houden. Of juist wel, als ze niet waren gestopt. Het hoort er allemaal bij, tijdens die ritten en maakt het ook wel weer leuk.
Minder leuk waren de gedragingen van een enkele automobilist, die geschrokken door het peloton of gewoon eigenwijs de smalle weg voor zich op te eiste. Bij navraag door zijn geopende raampje gaf hij te kennen dat hij het peloton niet had opgemerkt, waarna hij me het ongevraagde advies gaf om de volgwagen voor het peloton te laten rijden. Ben daarover maar niet in discussie gegaan en hem bedankt voor de tip met het verzoek om de volgende keer iets beter op te letten, omdat hij anders tegen onze volgwagen die voor het peloton rijdt zou aanrijden. En we gingen daarna opgewekt ons weegs. Overigens niet zonder dat een dame in een klein blauw autootje alle Mollers een “prettige dag” had gewenst en van boosheid bijna tegen de volgwagen aanbotste. Niet reageren is in beide gevallen de beste optie.
Lekker doorfietsen en op naar de warme thee of koffie van Co, want die stond er toch maar weer. Na afloop.
Beide openingsdagen waren niet mogelijk geweest, als we niet de beschikking hadden gehad over een zestal uitstekende voorrijders en dito verkeersregelaars. En natuurlijk niet te vergeten: de bemanning van de volgauto op beide dagen. Waarvoor namens alle deelnemers mijn hartelijke dank
Douwe.